Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Η Ώρα της Γης

Έχω την πεποίθηση ότι η "Ώρα της Γης" γίνεται για τα μάτια του κόσμου, και ότι η επίδραση που έχει στη βελτίωση του περιβάλλοντος έχει όση και το να βάψεις με οικολογική μπογιά τον τοίχο του εργοστασίου που αδειάζει 100 τόνους τοξικών αποβλήτων την ημέρα στο ποτάμι.

Κατ’ αρχήν, όλη αυτή η διαδικασία με το να σώσουμε τον πλανήτη, ενώ έχει σωστή βάση (το να σώσουμε τον πλανήτη) εκδηλώνεται σε λάθος (κατά πολλούς) κατεύθυνση, αυτή των ενεργειών κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη, κύριο αίτιο για την οποία είναι η αύξηση των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Η θεωρία της ανθρωπίνως παραχθείσας υπερθέρμανσης του πλανήτη λέει ότι η βιομηχανική ανάπτυξη θα πρέπει να ανεβάσει τη θερμοκρασία του πλανήτη.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Παγκόσμια ημέρα... μαλακίας!

Κάθε λίγο και λιγάκι παίρνει τ΄αυτί μας ότι "σήμερα είναι η τάδε παγκόσμια ημέρα" κλπ, και δεν μας φαίνεται και συχνά, γιατί μάλλον παίρνουμε χαμπάρι τις "σημαντικές". Πόσες και ποιες είναι όμως;

Χωρίς να είμαι καθόλου σίγουρος ότι τις έχω βρει όλες, υπάρχουν 176 θέματα στα οποία ο πλανήτης στρέφει την προσοχή του αφιερώνοντας συνήθως μία μέρα τη φορά, απλωμένα συνολικά σε 154 μέρες μέσα στο χρόνο (κάποια θέματα μοιράζονται τις μέρες).

Το καλό με αυτό είναι ότι μένουν άλλες 211 ημέρες μέσα στις οποίες μπορούμε να χωρέσουμε κι άλλες "εθνικές" - αυτή τη φορά - ημέρες, αφιερωμένες στην κατάσταση που ζούμε και που θα αναλύσουμε στο τέλος.


Αναλυτικά (και έχει το ενδιαφέρον της η αναλυτική λίστα) οι "παγκόσμιες ημέρες" είναι οι ακόλουθες:

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Γιαούρτι, ελιξήριο μακροζωίας και... ικανοποίησης



Ο Ηρόδοτος και ο περίφημος γιατρός Γαληνός εκθείαζαν τη μαλακτική και καθαρτική επίδραση του στα έντερα. Ο γιατρός-βακτηριολόγος, Μέτσινκοφ, βραβευμένος με το Νόμπελ φυσιολογίας και ιατρικής το 1908, ανακάλυψε ότι τα λιπαρά του γάλακτος γίνονται πιο εύπεπτα εξουδετερώνοντας τα παθογόνα μικρόβια του γαστρεντερικού σωλήνα και μελέτησε τη συσχέτιση του γιαουρτιού με το πρώιμο γήρας στους ανθρώπους. Τα συμπεράσματα ήταν ότι η μακροβιότητα των ανθρώπων οφειλόταν στο γιαούρτι.

Γενικά το γιαούρτι ..... μπλα μπλα μπλα (για να κερδίσουμε χρόνο εδώ μέσα είναι όλα αυτά τα επιστημονικά στοιχεία που δείχνουν γιατί είναι ευεργετικό για τον οργανισμό, απαραίτητο στοιχείο για τη διατροφή, τα θρεπτικά του συστατικά, ο τρόπος παρασκευής, τι κάνει στο σώμα, στα κόκκαλα κλπ κλπ) μπλα μπλα ..... και έτσι το γιαούρτι είναι καλό.



Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Δε Νομίζω Τάκη...

...ότι θα έχει αίσιο τέλος όλη αυτή η ιστορία...

Δε Νομίζω Τάκη ότι θα τη βγάλουμε καθαρή...


Στο άγαλμα της ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο


εβίβα...

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Νέα γρίπη Η1Ν1

Έτσι, επειδή πολύ αργά το θυμηθήκαμε μου φαίνεται φέτος, μάλλον γιατί έπεσαν οι πωλήσεις, και είπαν να τρομάξουν λίγο ακόμα τον κόσμο για να μαγκώσουν κανένα φραγκάκι παραπάνω, γιατί πως να το κάνουμε περνάνε κρίση και δεν θα καταφέρει το παλικάρι να αγοράσει μέχρι την άλλη εβδομάδα εκείνο το νησάκι (πως το λέγανε μωρέ, "κόρα-κόρα"; "ψώρα-ψώρα"; "μόρα-μόρα"; κάπως έτσι, τέλος πάντων ένα ξερονήσι στη μέση του πουθενά) που είχε βάλει στο μάτι, έτσι για να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του...

Βασικά, εγώ θέλω να ξεκινήσουμε από αλλού:

Ώστε λοιπόν "150 έφτασαν οι νεκροί στην Ελλάδα από τη νέα γρίπη", ε; Κι από την κοινή εποχιακή γρίπη, γιατί δε μας λες πόσοι πέθαναν; Ή από εμφράγματα; Ή από εγκαφαλικά; Ή από καρκίνο; Ή από τροχαία; Ή από ναρκωτικά; Ξεχνάω κάτι χοντρό;

Πάρτα λοιπόν:

Παρ' όλο που παραδόξως δεν κατάφερα να βρω πόσοι πεθαίνουν το χρόνο στην Ελλάδα από κοινή γρίπη, σε παγκόσμιο επίπεδο, η νέα γρίπη πέρυσι άφησε 18.156 νεκρούς, ενώ οι διάφορες μορφές της εποχιακής γρίπης που εμφανίζεται σε όλο τον κόσμο προκαλεί τουλάχιστον 250 με 500 χιλιάδες θανάτους παγκοσμίως. Οκ, πολύ χονδρικός ακούγεται ο υπολογισμός, αλλά όπως και να' χει σου δίνει μια τάξη μεγέθους.

Στα τροχαία ατυχήματα, σκοτώνονται γύρω στους 2.000. Γι' αυτούς που δεν θεωρούν και μεγάλη τη διαφορά ή το νούμερο από μόνο του, το στατιστικό έχει από πίσω κι άλλους 4.000 βαριά τραυματισμένους (π.χ. θα χέζουν σε μια σακούλα για όλη τους τη ζωή, ή θα βλέπουν μια άμορφη μάζα στον καθρέφτη, ή θα τσουλάνε από δω και πέρα αντί να περπατάνε) και άλλους 30.000 ελαφριά τραυματισμένους ("γιατί το χέρι μου δεν κουνάει πια;", "λες να αρέσει στη γκόμενα που έχω γίνει σαν το Ράμπο από τις ουλές;", "λες να έχω έκπτωση στα γυαλιά ηλίου με ένα μάτι λιγότερο;" και άλλα τέτοια).

Ακόμα και τα ναρκωτικά την περνάνε τη νέα γρίπη με 284 νεκρούς το 2005 (και εκατομμύρια εν δυνάμει νεκρούς, νυν εξαρτημένους χρήστες). Δεν ακούω κανένα σάλο για το πρόβλημα των ναρκωτικών όμως...

Καρδιακή ανεπάρκεια / εμφράγματα: περίπου 12.000 θάνατοι το χρόνο στην Ελλάδα.

Τα εγκεφαλικά επεισόδια (χωρίς να βρω πόσα από αυτά κατέληξαν σε θάνατο, αλλά και να μην κατέληξαν, δεν μπορείς να πεις ότι τη βγάζεις καθαρή) ανέρχονται σε 26.000 το χρόνο, και οι θάνατοι από καρκίνο στις 30.000 το χρόνο.

Εν ολίγοις, αν βάλεις μόνο μερικές από τις κύριες αιτίες θανάτου στην Ελλάδα, όχι όλες, τότε μόνο σήμερα, θα πεθάνουν από αυτές περισσότεροι απ' ότι θα πεθάνουν ολόκληρο το χρόνο από τη νέα γρίπη.

Οπότε τελικά, γιατί τέτοια η προβολή της νέα γρίπης;

Είναι τελικά σοβαρό το θέμα με αυτή τη γρίπη των χείρων, ή είναι μαρκετίστικες μαλακίες για να βουτήξουν μερικοί τα λεφτά του κοσμάκη (πάλι) οπότε μπορούμε να τα ξεχάσουμε όλα και να αρχίσουμε να φιλάμε γουρούνια;


Θεωρώντας δεδομένο ότι τα συμφέροντα του να πιάσουν τόπο όλα αυτά είναι οικονομικά και αφορούν στις φαρμακοβιομηχανίες που παράγουν τα εμβόλια (Relenza και Tamiflu) της νέας γρίπης και στις μίζες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.) που έδωσε τις κατευθύνσεις για εμβολιασμό, αναπόφευκτα ερχόμαστε εδώ:

Από έρευνα της βρετανικής εφημερίδας Guardian, οι τυπάδες του Π.Ο.Υ. που έσπρωξαν τα εμβόλια στις κυβερνήσεις για να καταπολεμήσουν την "πανδημία" (μη χέσω) είχαν οικονομικές σχέσεις με τις φαρμακευτικές βιομηχανίες.

Επίσης έρευνα του British Medical Journal και της βρετανικής MKO Bureau of Investigative Journalism εμφανίζει ότι οι οδηγίες που έσπρωξε ο Π.Ο.Υ. γράφτηκαν από 3 άλλους τυπάδες που στο παρελθόν είχαν πάρει φραγκάκια από τη Roche (που έφτιαξε το Tamiflu) και από τη GlaxoSmithKline (που έφτιαξε το Relenza).

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το μαλλί που καβάτζωσαν οι 2 αυτοί φαρμακοτρίφτες ήταν κάτι ψιλά της τάξης των 7 δις δολαρίων. Εδώ εμείς στο Ελλάντα σκάσαμε 60 μύρια για τις δικές μας δόσεις.

Κι αυτό είναι το άμεσο όφελος. Δε συζητάμε για το πόσο ανοδική πορεία ακολούθησαν οι μετοχές των δύο αυτών εταιριών, και πόσα χρήματα έβγαλαν και οι μέτοχοι.

"Ναι, αλλά τουλάχιστον για τα κρούσματα που υπάρχουν είναι αποτελεσματικό". Σκάσε βλάκα... Είναι τόσο αποτελεσματικό που έτσι κι αλλιώς κάποιοι πεθαίνουν.

Εδώ μπαίνει στη μέση ο παράγοντας/πρόβλημα της ανάπτυξης ανθεκτικότητας (drug resistance) καθώς τα παθογόνα υπόκεινται με το χρόνο σε μεταλλάξεις καθιστώντας τα φάρμακα όλο και λιγότερο αποτελεσματικά.
Ήδη έχει αναφέρει ο Π.Ο.Υ. περιπτώσεις ιών H1N1 εποχιακής γρίπης που έχουν αναπτύξει αντίσταση ως προς της ουσία που είναι βάση του Tamiflu.

Δεν αναφέρω καν παρενέργειες του Tamiflu γιατί δεν έχουν νόημα. Ναι, σαφώς υπάρχουν παρενέργειες, αλλά παρενέργειες υπάρχουν και στα πάντα. Ακόμα και η βιταμίνη C έχει παρενέργειες (οκ με εξαιρετικά χαμηλές πιθανότητες) που νομίζεις ότι πίνεις πλουτώνιο.

Αν η γρίπη αυτή είναι μία φοβερή πανδημία, όπως την παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης, τότε γιατί ο Π.Ο.Υ. δεν την αντιμετωπίζει ως παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας και να δώσει εντολή να παρασκευαστούν γενικά φάρμακα για την αντιμετώπισή της; Θα έπρεπε ειδικά στις φτωχές χώρες να φροντίσει για τη δωρεάν προμήθεια των εμβολίων αυτών και όχι να επιτρέπει το μονοπωλιακό νταβατζιλίκι για να τα μαγκώσουν πάλι λίγοι και χοντρά.

Bottom line: Αν δεν αρχίζω να γρυλλίζω, να βγάζω τρίχες στην πλάτη, να μου αρέσουν τα σκατά (βλ. γουρούνι - γρίπη των χοίρων), και δε φτάσω ένα βήμα από το να γίνω ο 151ος για φέτος, εμβόλιο δεν κάνω.

Κι αυτοί που έχουν σκοπό να τρώνε με απάτες τα λεφτά του κοσμάκη, να πεθάνουν απόψε, κι αν όχι, ε τότε, ...στους γιατρούς να τα φάνε!!!


Σχετικά άρθρα/link:
Σοβαρότατα ερωτήματα για το Tamiflu
Έχοντας το φάρμακο “ανακαλύψαμε” και τη γρίπη των χοίρων
Η μαγεία της διαφθοράς και η δήθεν πανδημία
Η χημική ένωση του μήνα
Εμβόλιο της νέας γρίπης: τα υπέρ και τα κατά του εμβολιασμού

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Ελληνικά στρατά...

Το ξέρω ότι ακούγεται σαν "Ελληνικά σκατά" αλλά ας μη μείνουμε σε αυτή την πρώτη εντύπωση... Σε αυτό το συμπέρασμα βέβαια θα καταλήξουμε, αλλά ας μην πηδήξουμε σε αυτό από τώρα. Ας ξεκινήσουμε καλοπροαίρετα.

Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να αφήσουμε ορισμένες συνθήκες στην άκρη. Το γεγονός ας πούμε ότι η ύπαρξη του στρατού δεν θα έπρεπε να χρειάζεται (λυπάμαι που στενοχωρώ τους στρατόκαυλους), γιατί οι χώρες θα μπορούσαν να ζουν χωρίς αυτόν, και τα τόσα δισεκατομμύρια της σπατάλης που χάνονται σε αυτό κάθε χρόνο θα μπορούσαν να καλυτερεύσουν την ποιότητα της ζωής ίσως εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Επίσης θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη ότι η ύπαρξή του εξυπηρετεί κερδοσκοπικά συμφέροντα του στυλ "θα σας δανείσουμε τα λεφτά που θα σας έβγαζαν για λίγο από τη δύσκολη θέση, μόνο που εσείς θα μας τα ξαναδώσετε πίσω για να σας πουλήσουμε πολύ ακριβότερα απ' ότι πουλάμε στους άλλους μερικά υποβρύχια που γέρνουν, και 38 γενιές πίσω όπλα από τις αποσύρσεις των αμερικανών (σκατά στον τάφο τους) με αποτέλεσμα να μπείτε λίγο πιο βαθιά στα σκατά και να σας μείνουν και οι τόκοι αμανάτι".

Αφήνοντας λοιπόν αυτές τις κακές (για τους φίλους δανειστές) σκέψεις στην άκρη, δεχόμαστε την αναγκαιότητα του στρατού ως ένα κομμάτι με υψηλές αξίες και ιδανικά, επικεντρωμένο στην προστασία της πατρίδας, των συνόρων και των συμβόλων της όπως η σημαία, τον εθνικό ύμνο, τον όρκο, τους άγιους προστάτες των στρατευμάτων κλπ κλπ (το μωρό αριστερά πάντως, το άφηνα να με προστατεύει).

Μόνο που δεν μπορείς να πας πολύ μακρυά χωρίς να αρχίσει να χωλαίνει το πράγμα. "Η πειθαρχία είναι το κύριο όπλο του στρατού" λέει. Η πειθαρχία διακρίνεται σε δύο είδη:
1. Την εσωτερική πειθαρχία. "Αυτή η μορφή της πειθαρχίας υφίσταται από την προσωπική και ενσυνείδητη εφαρμογή των κανονισμών και των διαταγών, αποτελώντας την άμεση υλοποίηση της πειθαρχίας και του στρατιωτικού πνεύματος. Βασίζεται στη συναίσθηση της αξιοπρέπειας και της τιμής, τη συνείδηση της ευθύνης και της ηθικής υποχρέωσης, αλλά και τη σύνδεση του κατώτερου με τον ανώτερο με δεσμούς σεβασμού και εμπιστοσύνης. Η πειθαρχία αυτή αποτελεί την πιο υγιή μορφή της πειθαρχίας, στον εφικτό βαθμό, αφού είναι πανταχού παρούσα, ανεξάρτητα από το περιβάλλον που υφίσταται."
2. Την εξωτερική πειθαρχία. "Η μορφή αυτή της πειθαρχίας υφίσταται όχι λόγω της ευσυνείδητης εφαρμογής των κανονισμών και των διαταγών, αλλά πηγάζει από το φόβο της επιβολής ποινών ή τις τιμές και είναι επιφανειακή, αφού «υπάρχει» μόνο όσο υπάρχουν και οι λόγοι για τους οποίους υφίσταται (ανώτεροι, επίβλεψη κτλ)."

Ακούγονται σαν παπαριές αυτά, αλλά το ζουμί είναι ότι στη μία περίπτωση κάνεις κάτι γιατί νιώθεις ότι είναι σωστό ενώ στην άλλη γιατί φοβάσαι μη σε γ@μήσει ο από πάνω.

Όπως είπα, το θέμα αρχίζει να χωλαίνει από τη στιγμή που το μόνο που συναντάς στο στρατό είναι η εξωτερική πειθαρχία. Ίσως επειδή εγώ δεν ήμουν έτσι, κι έψαχνα τα στοιχεία που θα τροφοδοτούσαν τη δική μου εσωτερική πειθαρχία, γι' αυτό να μίσησα τόσο το στρατό, και την κακομοιριά που κουβαλάει. Και τη γυφτιά. Και την κουτοπονηριά. Και την αναξιοπιστία. Και την ανιδιοτέλεια. Και την αδικία. Και τη βλακεία. Και την υπεροψία. Και όλα αυτά τα ΣΚΑΤΑ!! Στο διάολο.

Και δε συζητάμε για το σύντομο διάστημα στη σχολή δοκίμων, τότε που "παίζαμε πόλεμο-σχολείο" και που λίγο διάβασμα και κάτι εξετάσεις και κάτι ασκησούλες μπορεί να σε έκαναν να "αποφοιτήσεις" πρώτος, και μόλις πήγαινες στη μονάδα διαπίστωνες ότι δεν ήξερες τίποτα και ότι τότε άρχιζε το πραγματικό πρόσωπο του στρατού. Όχι πως δεν είχες δει δηλαδή κάτι και από τη σχολή, αλλά τα σημάδια ήταν αναμεμειγμένα με ενθουσιασμό (γιατί άραγε; αναρωτιέμαι εκ των υστέρων). Λίγο πιο φανερά ήταν τα σημάδια στο κέντρο, τότε που για ένα μήνα το παίζαμε κουραδομηχανές, κάτι είχε πάει να φανεί τότε που ο μαλάκας μας είχε έξω στα χιόνια στο βράδυ γιατί μάλλον δεν είχε γ@μήσει το προηγούμενο βράδυ.

Στη μονάδα πια, ο στρατός ξεδιπλώνει όλη του τη χάρη και στην πετάει με φόρα στη μούρη.

Η νοοτροπία του παλιού υπάρχει παντού και ακόμη κι αν είναι 1 ημέρα παλαιότερος από σένα, είναι "αρχαιότερος". Αυτό φαίνεται ότι του δίνει δικαιώματα που εσύ δεν έχεις:



Το "διοικείν διά του παραδείγματος" δεν μπορείς να το λάβεις σοβαρά υπόψη τη στιγμή που μπορεί ο @ρχίδης ο υπόδοικας να σου γ@μήσει ό,τι έχεις και δεν έχεις επειδή είπες τη λέξη "γαμώτο" αλλά στην αναφορά να ρίχνει τέτοιο μπινελίκι, γαμοσταυρίδια και χριστοπαναγίες που έτσι και τις άκουγε η Παναγία, θα άλλαζε θρησκεία. Αυτό εγώ δεν το θεωρώ "παράδειγμα". Το θεωρώ οξύμωρο σχήμα.

Ή τι παράδειγμα να λάβουμε από το Δοίκα που έχει το φραπέ για τσιγαρομεζέ (30 τη μέρα), πίνει σαν κροκόδειλος, έρχεται μέσα στο στρατόπεδο μεθυσμένος στη μέση της νύχτας για να γ@μήσει την πουτάνα που έχει μαζί, και κλέβει το ταμείο του ΚΨΜ για τα έξοδά του βρε αδερφέ;

Η παράνοια κρύβεται σε κάθε γωνία βρίσκοντας κάθε στιγμή ευκαιρία να ξεμυτίσει. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι από τους δύο αναφερόμενους για τον ίδιο λόγο (έπαιζαν τάβλι στα μαγειρεία) ο ένας έφαγε διπλάσιες μέρες φυλακή από τον άλλο, επειδή ήταν αυτός που έχασε στο τάβλι...

Η έλλειψη λογικής σκέψης είναι κάτι με το οποίο προσπαθείς να παλέψεις από την πρώτη μέρα.
_Εσείς οι 8 να πάτε να σκουπίσετε το όρχο. Είναι παρασκευή και έχουμε συντήρηση.
_Μα κύριε λογαγέ έχουμε μόνο μία σκούπα, και 2 φαράσια, το ένα σπασμένο.
_Ωραία. Πάρτε κι αυτούς τους δύο μαζί σας να σας βοηθήσουν.

Τώρα μάλιστα. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας.

_Έχουμε επιθεώρηση και αυτά τα ραϊμένταλ πρέπει να γυρίζουν.
_Μα κύριε λοχαγέ δεν είμαστε μηχανικοί να τα φτιάξουμε. Αυτά έχουν μηχανικά και ηλεκτρολογικά προβλήματα. Δεν θέλουν καθάρισμα. Φτιάξιμο θέλουν.
_Έχουμε επιθεώρηση και αυτά τα ραϊμένταλ πρέπει να γυρίζουν.
_Δε γνωρίζουμε πως.
_Έχουμε επιθεώρηση και αυτά τα ραϊμένταλ πρέπει να γυρίζουν.
_Πως να τα φτιάξουμε;
_Έχουμε επιθεώρηση και αυτά τα ραϊμένταλ πρέπει να γυρίζουν.
...

Στρατηγική επιθεώρηση:
_Πως είναι έτσι το Α4 σου δόκιμε; Είναι στραβό.
_Έτσι παρέλαβα στρατηγέ (και γαμώ τις φράσεις στο στρατό, αλλά ήταν αλήθεια)
_Και που το ξέρω ΄γω; Μπορεί να λες ψέματα...

Βρε κακομοίρη ηλίθιε μπετόβλακα, ευχαριστώ που μου δείχνεις περίτρανα ότι για τα σκατά που βλέπουμε στους άμεσους ανωτέρους μας, φταίνε οι παραπάνω ανώτεροι που έχουν την ίδια νοοτροπία.
Σ'ευχαριστώ που με το καβούρι που πέταξες από το στόμα μου έδειξες ότι ένας δόκιμος που σε λίγο που θα απολυθεί και θα σε γράψει στα παπάρια του είναι πολύ ανώτερος άνθρωπος από σένα κωλοδεινόσαυρε με παραλλαγή που θα μου πεις ότι λέω ψέματα; Αυτές τις αξίες περνάς ρε @ρχίδι;

Δεν έχει νόημα να συνεχίσω με τόσες και άλλες τόσες ιστορίες που καταλήγουν στο συμπέρασμα της πρώτης γραμμής.
Πρόκειται για Ελληνικά σκατά!

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Η εκκλησία ξαναχτυπά...

Βάλτε τη γαργαλιέρα στο 10 κι ακούστε το παρακάτω:


Εγκύκλιο στους ναούς της περιοχής του απέστειλε το Σάββατο (05/03) ο μητροπολίτης Καλαβρύτων, Αμβρόσιος, ζητώντας από τους μελλόνυμφους, πριν ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας, να καταθέτουν ως εγγύηση ένα ποσό, αναλαμβάνοντας την ευθύνη, ότι οι παρευρισκόμενοι στο μυστήριο, δε θα πετούν ρύζι.

Όπως υποστηρίζει ο κ. Αμβρόσιος, οι νεωκόροι κάνουν υπερωρίες για να καθαρίσουν το ρύζι από τους ναούς, κάτι το οποίο είναι αδιανόητο, εκτιμά, σε περίοδο κρίσης.

Η εγγύηση που θα καταβάλλουν οι μελλόνυμφοι καθώς και η απαγόρευση ρίψης ρυζιού θα ισχύσει από τον προσεχή Απρίλιο.

Όπως σημείωσε ο ίδιος, η ρίψη ρυζιού, θα επιτρέπεται, αλλά εκτός ναού, όταν θα βγαίνει το ζευγάρι.

Παράλληλα, σύμφωνα με την ίδια εγκύκλιο, απαγορεύεται και το πάτημα του ποδιού κατά τη διάρκεια του μυστήριου του γάμου.

Δε με εκπλήσσει.

Τώρα η παραπάνω είδηση είναι αρκετή για να γελάσουμε χωρίς να γράψω τίποτα άλλο, αλλά επειδή θα μου πείτε ότι τεμπελιάζω, θα το πάω μερικά βήματα παραπέρα.

Και για να το πάμε κατευθείαν στο ζουμί χωρίς προλόγους, η εκκλησία είναι επιχείριση. Μόνο! Τίποτα άλλο. Η θρησκεία δημιουργεί τη μη απτή συναισθηματική παρηγοριά για αυτούς που την έχουν ανάγκη. Η ίδια η εκκλησία τώρα είναι μάλλον αναποφάσιστη, και καθένας που πιστεύει κάτι λίγο διαφορετικό, δημιουργεί και μία διαφορετική υπο-ομάδα. Πόσες χιλιάδες υπο-ομάδες έχει ο Χριστιανισμός σήμερα είπαμε;

Αν κάποιος θέλει να διατηρήσει μία σχέση της θρησκείας γενικά με κάτι ανώτερο, και αυτό είναι δεκτό, δεν μπορεί παρά να συσχετίσει την εκκλησία μόνο με τον άνθρωπο.

Ορίστε από που ξεκίνησα και που πήγα, κάτσε να το μαζέψω λίγο.

Η εκκλησία, η ανθρωπίνως κατασκευασμένη εκκλησία, είναι μέρος του μονεταριστικού μοντέλου κοινωνίας στο οποίο δυστυχώς ανήκουμε, και ως τέτοια, μέρος της συμπεριφοράς της (κρίνετε μόνοι σας, μεγάλο ή μικρό) έχει να κάνει με τα χρήματα και το κέρδος.

"να καταθέτουν ως εγγύηση ένα ποσό, αναλαμβάνοντας την ευθύνη, ότι οι παρευρισκόμενοι στο μυστήριο, δε θα πετούν ρύζι"
"οι νεωκόροι κάνουν υπερωρίες για να καθαρίσουν το ρύζι από τους ναούς, κάτι το οποίο είναι αδιανόητο, εκτιμά, σε περίοδο κρίσης"

Φυσικά, δεν βγαίνουμε ρε παιδί μου, πως το λένε... λεφτά, λεφτά.

Τώρα πια για το "απαγορεύεται και το πάτημα του ποδιού κατά τη διάρκεια του μυστήριου του γάμου", εκεί τι να σκεφτώ πια. Ότι βάζουν και μία παραπλανητική βλακεία που δεν έχει να κάνει με λεφτά έτσι για να μην είναι τόσο ξεκάρφωτο;

Για να ξεδιαλύνουμε και τις απορίες, το πάτημα του ποδιού στο γάμο είναι ένα έθιμο. Είναι μία συνήθεια ανθρώπινη που δεν θα ξεκινούσε αν ο Παυλάκης κρατούσε και λίγο κλειστό το στόμα του. Είπε λοιπόν ότι "Η δε Γυνή ίνα φοβήται τον Άνδρα" κάτι που στη δημοτική παρεξηγείται και δε σημαίνει ότι πρέπει να τον τρέμει και να τον υπακούει σε όλες τις "διαταγές" αλλά να τον σέβεται και να τον στηρίζει, πράγμα καθόλου κακό, και βέβαια αμοιβαίο.
Πάντως λόγω της παρεξήγησης, οι γυναίκα για να μη δείξει αδύναμη και υπόδουλη, έβαλε και το δικό της λιθαράκι, και τσουπ, να το έθιμο.

Όπως και να'χει, αυτό το τελευταίο δεν έχει να κάνει "με το πόσο στραβό δρόμο έχουμε πάρει από το μονοπάτι του θεού", αλλά με μία συνήθεια, το κόψιμο της οποίας βάζουν ως βιτρίνα (γιατί είναι γνωστό και τραβάει την προσοχή) για να μην είναι ίσως τόσο έκδηλα τα κερδοσκοπικά τους συμφέροντα.

Και για να κλείσουμε πια με την προσωπική μου εμπειρία, από παιδί, από τον κάθε κωλόγερο που καθόταν στο "ταμείο" κι έβλεπε τι λεφτά έριχνα για το κερί, μέχρι που παντρεύτηκα κι αν δεν έσκαγαν οι κουμπάροι €150 δεν θα άναβε ο τραγόπαπας τα φώτα, μέχρι στη βάφτιση της κόρης μου που η νονά έπρεπε κάτι να δώσει "για το καλό" όπως της είπε ο εκεί τρελόπαπας, και εντάξει κάτι του έδωσε, μόνο που είπε το ίδιο και στον πατέρα μου, και στον πεθερό μου, και στον αδερφό μου, κλπ κλπ, ε, βασικά, κάθε σχέση μου με την εκκλησία έχει υπάρξει εμπορική...

Όπως είπα και παραπάνω, όχι, δε με εκπλήσσει... δεν είναι το πρώτο, και δεν θα είναι και το τελευταίο που θα δούμε.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Parking και νοημοσύνη

Δύο έννοιες οι οποίες κάποιος λογικός θα σκεφτόταν ότι σχετίζονται. Σε κάποιες περιπτώσεις ναι, όμως πολύ συχνά θα συναντήσει κανείς τα αντιπαραδείγματα που υποδεικνύουν ότι ο επιχειρών την παρά τω πεζοδρομίω τοποθέτηση του οχήματός του (το παρκάρισμα ντε...) μάλλον είναι ένας ανεγκέφαλος ανθρωπάκος, που έχει αντικαταστήσει το κενό μέσα στο κρανίο του με σκατά και άχυρο (το άχυρο είναι για να πήξει και να μη χύνεται από τ' αυτιά).

Δεν είναι μόνο το μέρος και ο τρόπος που θα επιλέξει κάποιος να παρκάρει. Είναι και η νοοτροπία του Ελληνάρα που δημιουργεί προβλήματα στους γύρω του, ακόμη και χωρίς να παρκάρει, ακόμη κι όταν λείπει το αυτοκίνητο (βλ. "κάτσε να αφήσω την καρέκλα μου, τον κώνο, το αναπηρικό καροτσάκι, το νεκρό σκύλο μου για να κρατάει τη θέση όσο λείπω", θα αναλύσω παρακάτω).

Ξεκινάμε λοιπόν από τα προφανή.

Η θέση που αφήνεις το αυτοκίνητο



Όχι βλάκα. Το ότι έχεις βάλει το κάρο σου λίγο άκρη (1 μέτρο από το πεζοδρόμιο) για να "πεταχτείς ένα λεπτάκι" στο super market για γάλα και καπότες δε σημαίνει ούτε ότι έχεις παρκάρει, ούτε ότι είναι εντάξει να το αφήσεις εκεί. Γιατί; Γιατί όταν έρθεις 7 ώρες αργότερα με 2 καρότσια γεμάτα, ο λεωφοριατζής που σε περιμένει τις τελευταίες 4 ώρες θα εκτιμούσε ιδιαίτερα αν τελικά ξόδευες εκείνα τα 15 πολύτιμα δευτερόλεπτα για να παρκάρεις κανονικά.

Διευκρίνιση: 15 δευτερόλεπτα θα πάρει αν δεν είσαι ηλίθια γκόμενα ή Νικολάκης, γιατί αν είσαι, τότε καλύτερα να να υπολογίζεις 15 λεπτά και 48 μανούβρες (και πολύ μπινελίκι από τους πίσω).

Μετά, θα δεις αυτούς που βιάζονται τόσο πολύ να παρκάρουν, γιατί και αυτοί "να να δυο λεπτάκια θα κάνω και θα φύγω" που μπαίνουν με τη μούρη στη θέση όπως όπως, και αφήνουν τον κώλο να εξέχει, έτσι ρε παιδί μου να για πετύχουμε όλα τα ανυποψίαστα μηχανάκια. Το αποτέλεσμα αυτού του παρκαρίσματος είναι π.χ. σε δρόμο με 2 λωρίδες να καθίσταται αυτομάτως άχρηστη η δεξιά.

Ναι, αλλά αν ασχοληθώ με το να παρκάρω, τότε θα το κάνω σωστά, έτσι;
Λάθος!
Παρατηρείς λοιπόν τον τυπάκο που προσπαθεί να παρκάρει και κάνει μπρος πίσω και ξαναμπαίνει, και ξαναβγαίνει, και "κάτσε λίγο ακόμα, τώρα το 'χω", και με τα πολλά, βγαίνει, κλειδώνει και φεύγει. Εσύ επειδή έχει τύχει να έχεις λίγη ώρα στη διάθεσή σου, έχεις κάτσει κι έχεις δει όλη τη φάση, και βλέπεις ότι παρ' όλο τον κόπο, το αυτοκίνητο απέχει από μπροστά 20cm από το πεζοδρόμιο, και από πίσω 60cm.
Και λες, μα ρε πούστη μου, τόοοοοσο πια δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το δεξί σου καθρέφτη;
Αλλά πόσα πια να περιμένεις από κάποιον που του ζητάς να σου βγάλει μια φωτοτυπία και στη φέρνει στραβή ή κάποιον που δεν μπορεί να πλύνει τα χέρια του χωρίς να βρέξει τον καθρέφτη (τα συγκεκριμένα παραδείγματα είναι μεταφορικά και απλώς αναδεικνύουν αυτούς που δεν έχουν ούτε την παραμικρή αίσθηση του μέτρου ή δεν μπορούν να κάνουν σωστά ούτε την πιο απλή εργασία).

Αίσθηση συμμετρίας:
Βλέπεις μία σειρά από αυτοκίνητα που είναι όλα κολλημένα στο πεζοδρόμιο, και που η πλευρά τους που βλέπει στο δρόμο είναι μια ευθεία γραμμή, χωρίς κάποιο να προεξέχει, προφανώς, και λογικά, αφού τα περισσότερα αυτοκίνητα έχουν περίπου το ίδιο πλάτος.
Πάει λοιπόν ο ανίδεος, ο άσχετος, ο "θα μου γρατζουνήσουν το αυτοκίνητο ακόμα κι αν το τυλίξω με κουβέρτα", και κάνει περίπου 247% περισσότερες μανούβρες, με τελικό αποτέλεσμα, να ανεβάζει το αυτοκίνητο μισό μέτρο στο πεζοδρόμιο για να είναι "ασφαλές". Και χωρίς νόημα η κίνηση, κι ενοχλεί και τους πεζούς.

Η νοοτροπία του μάγκα που παρκάρει

Χειρότερη από τη βλακεία κάποιου όταν παρκάρει, είναι η νοοτροπία του Ελληνάρα που κάνει μαλακία στο παρκάρισμα επίτηδες, γιατί είναι πιο έξυπνος από τους υπόλοιπους, κι επιτέλους, εκτός από το να χέζει όρθιος, ανακάλυψε και τα προνόμια στο παρκάρισμα (εις βάρος των υπολοίπων).

Πρώτος και καλύτερος ο μπετόβλακας που νομίζει ότι μαζί με το αυτοκίνητο έχει αγοράσει και το δρόμο από κάτω του, οπότε δικαιωματικά μία θέση parking ακριβώς έξω από το σπίτι του, του ανήκει. Όχι, δεν είναι δημόσιος δρόμος. Όχι, δεν παρκάρει ο καθένας όπου βρει θέση. Με το που αγόρασε αυτοκίνητο, αυτομάτως στα τετραγωνικά του σπιτιού του προστέθηκαν τα λίγα μέτρα δρόμου απ' έξω.

Ο συγκεκριμένος λοιπόν κουτοπόνηρος μουρτζόβλαχος, όπως επί παρενθέσει αναφέρω παραπάνω, θα αφήσει στη θέση που είχε παρκάρει και που μόλις άδειασε, ότι μπορεί να σκεφτεί προκειμένου να την ξαναβρει διαθέσιμη όταν γυρίσει πίσω, 3 μήνες αργότερα (εννοείται στο ενδιάμεσο, όποιος τολμήσει να σκεφτεί ότι μπορεί να παρκάρει εκεί, θα τιμωρείται με δέκα δημόσιες βουρδουλιές).
Έτσι λοιπόν ο συγκεκριμένος τυπάς θα αφήσει μία πλαστική καρέκλα, το πρώτο παπάκι που αγόρασε ο πατέρας του λίγο μετά τον πόλεμο και που δεν έχει μπει μπροστά τα τελευταία 45 χρόνια, την αναπηρική καρέκλα με τον παππού πάνω, μία γλάστρα, μία κλεμμένη πινακίδα δημοσίων έργων που λέει ότι απαγορεύεται η πρόσβαση, 2 μπετόνια πλαστικά γεμάτα με τσιμέντο, χάρτινες κούτες, ξύλα από οικοδομή, όλη της πρώτη σειρά της Πάπειρος Λαρούση και γενικά ό,τι μπορεί να κατεβάσει η κούτρα του (αυτή με τα σκατά και το άχυρο).

Παρόμοια συμπεριφορά έχουν κάτι μαγαζάτορες (του στυλ η δέλτα της γειτονιάς) που καταλαμβάνουν από 1 έως 3 θέσεις parking μπροστά στο μαγαζί τους, αλλά όχι για να παρκάρουν, αλλά γιατί το να αφήσεις εκεί το αυτοκίνητό σου, θα επιφέρει 98% μείωση στο ενεργητικό του ισολογισμού που δεν κάνουν.


Λίγο προκλητικότερος (λες και είναι εφικτό) γίνεται ο @ρχίδης που έχει δύο αυτοκίνητα, ξεπαρκάρει το ένα, το αφήνει στη μέση του δρόμου, κατεβαίνει, πάει στο άλλο, μπαίνει μέσα, το αφήνει να κυλήσει λίγο μπροστά ώστε να έρθει στη μέση των 2 θέσεων αχρηστεύοντας και τις δύο (εκτός αν έχεις κουβά), και μετά μπαίνει το πρώτο αυτοκίνητο και φεύγει. Αυτός δηλαδή δεν πρέπει να πεθάνει απόψε;

Αν έχεις μηχανή και αναγκαστείς να τη βάλεις στο πεζοδρόμιο (γιατί αν είναι ανάμεσα στα αυτοκίνητα δεν ξέρεις αν θα τη βρεις όρθια ή ξαπλωμένη) έχεις να αντιμετωπίσεις τους εξής ανεγκέφαλους:
1. Αυτούς που παρκάρουν πολύ κοντά σου. Όταν παρκάρεις τη μηχανή και δεν βάλεις το διπλό σταντ, τότε ως γνωστόν η μηχανή γέρνει. Για να φύγεις, θα πρέπει να τη φέρεις πάλι σε κάθετη θέση μετά που θα κάτσεις πάνω. Όχι όμως αν κάποιος έρθει παράλληλα με 'σένα σε απόσταση 8nm και γείρει τη δική του μηχανή πάνω σου.
2. Αυτούς που παρκάρουν σε οφθαλμοφανώς ακατάλληλο μέρος πάνω στο πεζοδρόμιο. Έχει (πάλι) ένα πεζοδρόμιο με μια κολώνα στη μέση. Προφανώς πάνω στο πεζοδρόμιο δεν γίνεται να διπλοπαρκάρεις (κάπου πρέπει να περπατήσει κι ο κακομοίρης ο πεζός). Βλέπεις λοιπόν παρκαριμένες μηχανές παντού εκτός από το σημείο που είναι η κολώνα. Εκείνο το κενό εξυπηρετεί και τους πεζούν και τις μηχανές που παρακάμπτουν την κολώνα. Όοοοοοχι, όμως, ο μπετόβλακας θα πάει να παρκάρει εκεί. Ώστε να μην μπορεί πλέον κανείς να περάσει.

Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου ο κακομοίρης έχει κάνει τέτοια μαλακία, που δεν γίνεται να την περιγράψεις. Μόνο μια εικόνα μπορεί να μεταφέρει την κατάσταση.

 

Κακομοίρη ανθρωπάκο, που 'σαι; Όταν θες να παρκάρεις, καλύτερα να σκεφτείς πρώτα ποιον μπορείς να ενοχλήσεις. Γιατί η ελευθερία σου σταματάει εκεί που αρχίζει αυτή του διπλανού σου.

Βλάκα!

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Αστυνομία

Βλέπεις έναν αστυνομικό στο δρόμο.
Ό,τι είδους κι αν είναι.
Έναν (Ζ)ητά μόνο του.
Ζευγαράκια (άχου τα) της ομάδας ΔΙ.ΑΣ.
Περιπολικό εν κινήσει ή μη.
Πεζό αστυνομικό.



Βέβαια εγώ προτιμώ να έχω στο μυαλό μου αυτό:













Τέλος πάντων, το θέαμα σου προκαλεί:
α. Σιγουριά, εμπιστοσύνη, περηφάνεια, ασφάλεια, ότι δεν θα σου συμβεί τίποτα.
β. Φόβο, ανασφάλεια, αίσθηση αναξιοπιστίας, ότι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το πως θα καταλήξει αν τυχόν χρειαστεί να μιλήσετε ο ένας στον άλλο.

Δεν βάζω μέσα στις επιλογές την απέχθεια, το φανατισμένο μίσος, την ευχή θανάτου και γενικά συναισθήματα υποκειμενικής αντιπαλότητας που μερικοί ίσως έχουν. Ας το δούμε αντικειμενικά. Σκέψου γρήγορα! Θετική ή αρνητική εντύπωση;

Είμαι ο μόνος που ανησυχεί στο ενδεχόμενο αλληλεπίδρασης με κάποιον από αυτούς;
Αποκλείεις διαφθορά;
Αποκλείεις κατάχρηση εξουσίας;
Αποκλείεις μη απαραίτητη αστυνομική βία;
Νιώθεις ότι είναι εκεί για να υπηρετεί εσένα και τον κάθε πολίτη;
Ε;
Στην περίπτωση που χρειαστεί (μακριά από 'μας) να βρεθείς και στο τμήμα ακόμα και για προσωπική γραφειοκρατική δουλειά, υπάρχει κάτι που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα βρεις απέναντί σου το χειρότερο δημόσιο υπάλληλο; Κακομούτσουνο, αγενή, αδιάφορο; Χωρίς ενδιαφέρον να σε εξυπηρετήσει; Χωρίς να θέλει να ξεβολευτεί;
Υπάρχει;
Τι ακριβώς σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;

Ήμουν σε κάποιο φανάρι με το αυτοκίνητο και στο δεξί παράθυρο σταμάτησε ένας Ζητάς, ο οποίος με ρώτησε με πολύ ήρεμη φωνή από που πάνε "κάπου", του απάντησα "από 'δω δεξιά στα 200 μέτρα", με ευχαρίστησε πολύ ευγενικά και έφυγε.

Σύνηθες; Λογικό; Τι;
Γιατί εμένα μου έκανε εντύπωση;
Τι περίμενα;

Εσένα περίμενα ανθρωπάκο. Κάτω από το "ρόλο" που είχα μπροστά μου (αστυνομικός) υπήρχε ένα "πρόσωπο" που έτυχε να μην είναι κακό. Κι όμως περίμενα τον χειρότερό σου εαυτό.

Γιατί;

Μήπως η φύση του συγκεκριμένου ρόλου είναι να αντιμετωπίζει αρνητική συμπεριφορά και μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά;
Μήπως είναι παράδειγμα του "όταν το μόνο που έχεις στα χέρια σου είναι ένα σφυρί, τότε τα πάντα μοιάζουν με καρφί";

Ντροπή σου ανθρωπάκο που ζεις πάνω στο "το φόβο μου να 'χετε"...

Μόνο ερωτηματικά γέμισα σήμερα.

Απάντηση υπάρχει;

...

3/3/2011:

Κατά τραγική ειρωνία, η συμπάθεια όλως προς την Ελληνική Αστυνομία αυξήθηκε σημαντικά, με μορφή συμπαράστασης, μετά το θάνατο, προχθές το βράδυ, 2 νεαρών αστυνομικών της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. που καταδίωκαν ληστές. Ήταν και πολλοί ακόμη που τη γλύτωσαν στο τσακ.


Συνθήκες και λεπτομέρειες που περιγράφονται αναδεικνύουν ξανά την κακή συμπεριφορά του κράτους. Εξοπλισμός αγορασμένος από τους ίδιους (αλεξίσφαιρο, κράνος, χειροπέδες, φακός, κλπ) γιατί αυτά που παρήχε η υπηρεσία ήταν ακατάλληλα. Εκπαίδευση με μηχανές 250 κ.ε. και στη συνέχεια υπηρεσία με μηχανές των 650 κ.ε. Λάθη κατά την καταδίωξη που κατέληξαν να είναι μοιραία.

Από την άλλη, χρήση πολλών αστυνομικών για την προσωπική προστασία πολιτικών. Αν δεν το έχουν καταλάβει, δεν έχουμε σκοπό να προστατεύουμε τους πολιτικούς (αφού με δικά μας λεφτά πληρώνονται αυτοί που τους προστατεύουν). Στην τελική, αν θέλουν προστασία, να βάλουν το χέρι στη δική τους τσέπη κι όχι στη δική μας.

Επιπλέον, το ακριβοδίκαιο κράτος, θα δείξει τη βία του εκεί που πρέπει. Στον πολίτη που κούνησε το κεφάλι του στον Πάγκαλο. Πως ήταν η φανταστική φράση του αντιπροέδρου; Αυτού που εκπροσωπεί το λαό; Αυτού που ηγείται; Αυτού που πρέπει να δίνει το παράδειγμα; Αυτού που αντανακλά τη νοοτροπία και το ήθος (ποιο;) της ηγεσίας της χώρας;
"Τώρα θα νιώσεις τη βία του κράτους. Να συλληφθεί ο κύριος."

Έτσι. Άλλωστε το να δεχτούμε κριτική μας θίγει. Δεν το αντέχει ο οργανισμός μας.

Ντροπή και αίσχος.

...............

χαχαχαχαΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ... σε πλήρη αντίθεση με ορισμένα από τα παραπάνω, λίγες μέρες αργότερα κάποιος δημοσιοσχεσίτης αστυνομικός, βγήκε σε κάποιο παράθυρο στις ειδήσεις, ο δημοσιογράφος τον ρώτησε σε τι κατάσταση είναι ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούν, και αυτός απάντησε ότι τα πάντα είναι υπερσύγχρονα, state of the art, και σε άψογη κατάσταση.
Αναρωτιέμαι αν οι συνάδελφοί του γελούσαν μαζί του, ή αν τον λυπούνταν για τις αρλούμπες που οι ανώτεροί του τον ανάγκασαν να προσπαθήσει να προωθήσει...