Τύποι που σου σπάνε τ' αρχίδια

Σκεφτόμουν, πόσοι δεν είναι αυτοί που καθημερινά μας τα ζαλίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο; Κι ενώ προσπαθούσα να σκεφτώ και να θυμηθώ, ξαφνικά μου ήρθε: Δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα. Απλώς θα δώσω λίγες μέρες στον εαυτό μου. Δεν μπορεί, τους περισσότερους θα τους συναντήσω. 
Κι αν συναντήσω κι άλλους στην πορεία, μπορεί να πάμε και για δεύτερο μέρος.
Πάμε λοιπόν. Μερικοί από αυτούς:

1. Ο τυπάς με το κομπολόι

Είναι συνήθως μεγάλης ηλικίας, τόσο μεγάλης που να νομίζει ότι έχει πλέον το δικαίωμα να σπάει αρχίδια χωρίς να του τη λένε. Το κομπολόι του είναι λες κι έχεις ενώσει καρύδια με σπάγκο και όταν το χτυπάει ακούγεται από την άλλη μεριά του βαγονιού, ακόμα κι αν έχεις ακουστικά στ' αυτιά. Το ύφος του είναι το πιο φυσιολογικό στον κόσμο, λες κι έχει γεννηθεί για να κάνει μόνο αυτό. Αν τον κοιτάξεις επίμονα μπας και καταλάβει η κούτρα του, σε κοιτάζει με ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του την ίδια απορία με την οποία κοιτάει το ρακούν που βρίσκει ένα αυγό στρουθοκάμηλου στη φωλιά του. Η μόνη αντίδραση που προκαλεί είναι να τον καρυδώσεις. Ρε βλακάκο; Δεν το βάζεις στην τσέπη σου, μπας και βγεις ζωντανός από το τρένο; Άντε μπράβο.

2. Ο τυπάς με το mp3, mp4, iphone, ipod, ipad, i-στο διάολο με ακουστικά και τέρμα τη μουσική

Κοστούμι! ...γιατί έτσι!

Το κοστούμι είναι διαδεδομένο σε όλο τον κόσμο και θεωρείται ως η κατεξοχήν επίσημη εμφάνιση για έναν άνδρα.

Όμως, όλο αυτό το... το... αυτή η ενδυμασία τέλος πάντων στερείται πλήρως πρακτικότητας. Είναι ένα σύνολο ρούχων το οποίο από μόνο του κολλάει μόνο σε μία μικρή χρονική περίοδο όλου του χρόνου. Για τη χώρα μας, περίπου από τέλος Σεπτεμβρίου έως τέλος Οκτωβρίου (που έχουν κάτσει λίγο οι ζέστες και δεν την έχουμε δαγκώσει ακόμα) και από Απρίλιο έως μέσα Μαΐου (που δεν τη δαγκώνουμε πλέον και δεν έχουν σφίξει οι ζέστες ακόμα). Διαφορετικά, είναι μια ενδυμασία που το χειμώνα δεν σε καλύπτει από το κρύο και το καλοκαίρι χύνεις ένα κιλό ιδρώτα και μόνο με τη σκέψη. Εδώ που τα λέμε, ακόμα και η ίδια η ιδέα είναι άκυρη, ότι το καλοκαίρι με 45 βαθμούς και το χειμώνα με -10 το ένδυμα παραμένει το ίδιο. Αυτό από μόνο του είναι παράδοξο (ναι, ναι, καλά, καλά, το καλοκαίρι είναι καλοκαιρινό το κοστούμι και είναι λίγο πιο λεπτό, και μπλα μπλα μπλα ΣΚΑΤΑ! Παραμένει να είναι ΠΟΛΛΑ ΡΟΥΧΑ για 45 βαθμούς).

Το παν είναι ο προγραμματισμός...

Είναι γνωστό και προφανές ότι ο σωστός προγραμματισμός έχει πολλά οφέλη.

Κερδίζεις χρόνο αφού το καθετί είναι στη χρονική του θέση, δεν ξεχνάς να κάνεις πράγματα, προετοιμάζεσαι καλύτερα για μελλοντικές καταστάσεις, γίνεται ευκολότερο να θέσεις στόχους και να τους παρακολουθήσεις, γίνεται ευκολότερο να παρατηρήσεις τις αλλαγές στο ευρύτερο περιβάλλον και να διαμορφώσεις εναλλακτικές επιλογές, και άλλα πολλά.

Στους κινδύνους/αρνητικά του προγραμματισμού εμπίπτουν περιπτώσεις υπέρμετρου προγραμματισμού όπου καταλήγουν να αναστέλλουν τη δράση, χάνεται μέρος του ενθουσιασμού, της πρωτοτυπίας και του αυθορμητισμού, και εφόσον το ευρύτερο περιβάλλον υπόκειται σε συχνές αλλαγές, ο προγραμματισμός χάνει το νόημά του, και το πλάνο χάνει το λόγο ύπαρξής του. Επίσης, η αδυναμία προσαρμογής στις αλλαγές του περιβάλλοντος δύναται να καταστήσει τον προγραμματισμό αδρανή, και ως εκ τούτου, να βγεις εκτός προγράμματος.

Παράδειγμα

Το πρωί: "εεε, να θυμηθώ να σηκώσω λεφτά από το ΑΤΜ".

...

Εεεε, ρε παιδιά, βρέθηκε ένα μουνί μπροστά μου, πάει, γαμήθηκαν όλα.

Πολύ αργότερα, σε άσχετη φάση: "ε, ρε πούστη μου, ξέχασα να σηκώσω λεφτά".

Νομίζω ότι ο καθένας έχει να διηγηθεί μια παρόμοια ιστορία.