Βρήκα λοιπόν αυτό το μεγάλο βιβλίο με παραμύθια, που ομολογουμένως κάθε παραμύθι είναι αρκετά απλωμένο και λέω, να ρε, αυτά είναι η κανονική έκδοση, όχι τα άλλα που είναι 2 σελίδες με εικόνες, και που κόψε από δω κόψε από κει, χάνεις τη λογική συνέχεια. Αυτά είναι που σου δίνουν όλη την εικόνα.
Και πιάνω το τζακ και τη φασολιά (τι το 'θελα κι εγώ...)
Διαβάζω λοιπόν:
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια φτωχή γυναίκα με το γιο της, τον Τζακ, σε ένα μικρό εξοχικό σπιτάκι. Καθώς οι μέρες περνούσαν, σχεδόν όλα τα πράγματα στο σπίτι είχαν πουληθεί για να αγοράσουν φαγητό.
Ώπα ώπα ώπα.... πάρτο αλλιώς... Είναι σε αγροτικό σπίτι, οκ, δεν έχουν εισόδημα, αλλά αντί να καλλιεργούν το φαγητό τους, ξεπουλάνε τα πάντα για να τη βγάλουν μια μέρα ακόμα; Σημερινή Ελλάδα μου θυμίζει αυτό...
Ήρθε μια μέρα που είχε μείνει μόνο η αγελάδα που τους έδινε γάλα κάθε πρωί. Αλλά σύντομα έπαψε να τους δίνει γάλα. Έτσι η μητέρα του Τζακ αποφάσισε να την πουλήσει.
Ηθικό δίδαγμα 1: Όταν κάτι/κάποιος σου είναι άχρηστος, τον πετάς (σα στυμμένη λεμονόκουπα).
Ηθικό δίδαγμα 2: Όταν έχεις κάτι άχρηστο, προσπαθείς να το πουλήσεις για να το φορτώσεις σε κάποιον άλλο πιθανόν εξαπατώντας τον.
"Τζακ πήγαινε στην αγορά και πούλησέ την σε καλή τιμή" είπε η μητέρα του Τζακ. "Μην ανησυχείς μητέρα, θα κάνω καλή συμφωνία" είπε ο Τζακ.
Λογικό, καθώς o Τζακ, έχει χρόνια εμπειρία εμπορίου, ξέρει τι είναι η αγορά, ξέρει τις τιμές που παίζουν οι αγελάδες αυτό τον καιρό, και γενικά ρε παιδί μου, είναι φοβερός καταφερτζής και παζαρευτής. Που η τελευταία φορά που βγήκε από το σπίτι ήταν πριν 2 χρόνια όταν έψαχνε το πουλί του. Πέρασαν 4 μέρες για να καταλάβει ότι ήταν ανάμεσα στα πόδια του...
