Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Παξοί: Απομυθοποίηση; Ή μήπως όχι;

Ίσως η απάντηση είναι ότι εξαρτάται.

Αν δεν αφήσεις να σε παρασύρει όλη αυτή η διαφήμιση που γίνεται και που παρουσιάζει τους Παξούς ως τη Χαβάη, τις Μπαχάμες και τις Μαλδίβες του Ιονίου, μπορεί να τους δεις με αντικειμενικό μάτι και να κρίνεις μόνος σου.

Εγώ είναι η αλήθεια πήγα τελείως απροετοίμαστος με την έννοια του ότι δεν έψαξα στο internet και δεν ρώτησα κανένα για το τι θα περιμένω. Επέλεξα τους Παξούς απλώς από τη φήμη τους και από το ότι δεν είχα ξαναπάει.

Κι ενώ η αλήθεια είναι ότι εκεί βρήκα πολλούς λόγους για να γκρινιάξω, και μάλιστα ήθελα να τους αναλύσω κι εδώ, μάλλον που μόνο επιγραμματικά μπορώ να τους αναφέρω γιατί η τελική εντύπωση τελικά ήταν διαφορετική.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Υπουργείο Ανάπτυξης: Για να πάει μπροστά ο τόπος.

Κι ενώ εμείς οι μηχανόβιοι υποτίθεται ότι ζοριζόμαστε λιγότερο με το parking, όταν καλούνται να παρκάρουν πάαααρα πολλές μηχανές με περιορισμένες επιλογές, και πάλι μπορεί να έχουμε πρόβλημα.

Το ένα πρόβλημα, στη Μεσογείων, το λύσαμε δημιουργώντας ένα άλλο, καθώς ο άδειος χώρος του κτηριακού συγκροτήματος δίπλα στο Ερρίκος Ντυνάν είναι σαν οικόπεδο. Να σου λοιπόν όλες οι μηχανές πάνω στο πεζοδρόμιο εκεί. Βρήκαμε parking αλλά οι πεζοί κόντευαν να μην έχουν μέρος να σταθούν.

Ήρθε λοιπόν ο superman, απόλυτος άρχων, διοικητής τροχαίας Καισαριανής, και μέγας troobleshooter:

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Στον οδοντίατρο: Ένα ταξίδι στην κόλαση και πίσω...

Έρχεται εκείνη η ώρα που δύο μονοπάτια, το δικό σου, κι εκείνο του οδοντίατρού σου, συναντιούνται.

Την περιμένεις ανυπόμονα και τη μισείς. Όπως την πρώτη μέρα στο σχολείο.

Είναι κάτι που πρέπει να γίνει αλλά δεν θέλεις.

Είναι το τσίμπημα που φτάνει στον εγκέφαλο.

Είναι το αναισθητικό που είναι πικρό.

Είναι που μουδιάζει μέχρι και το μάτι σου.

Μετά έρχεται ο τροχός, κι ενώ περιμένεις/θέλεις να πονέσεις, δεν πονάς. Είναι η φυσιολογική αντίδραση, κι όμως δεν έρχεται. Ο εγκέφαλός σου μπερδεύεται, και ξαφνικά βρίσκεις τον εαυτό σου τόσο σφιγμένο από την αγωνία που σχεδόν περιμένεις τον πόνο σα λύτρωση. Όμως δεν έρχεται. Και νιώθεις καλά για λίγο.

Νιώθεις το σκάψιμο, μυρίζεις περίεργα πράγματα, νιώθεις βιαιότητα στη μασέλα σου, και το υπομένεις.

Κι έρχονται τα επιπρόσθετα υλικά, και το άγκιστρο, και τα βαμβάκια, κι εκείνο εκεί το πράγμα που νομίζεις ότι σε ζεσταίνει, και ίσως μάλιστα να το κάνει, και ίσως να κάνει το επιπρόσθετο υλικό σκληρότερο, αλλά δεν μπορείς να είσαι σίγουρος γιατί είσαι άσχετος από οδοντιατρική...

Και ξαφνικά σου λέει "τελειώσαμε" και νιώθεις μια τρομερή χαλάρωση, μια ανακούφιση, παρ' όλο που δεν πόνεσες ούτε στιγμή.

Ηρέμησε ανθρωπάκο...

Στο κάτω κάτω, ήταν ένα απλό σφράγισμα...

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Αληθινές ιστορίες: Πυξ Λαξ - πως επέζησα από συναυλία τους.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω βρεθεί ποτέ σε μεγάλη συναυλία (το ΟΑΚΑ ήταν ουσιαστικά γεμάτο) αλλά κι αυτό που είδα, δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα.

Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε τη μικρή ιστορία μεγάλη.

Τα δεδομένα είναι μπροστά στα μάτια μας.

Σαφώς και είναι ένα πολύ γνωστό συγκρότημα, με πολύ γνωστές επιτυχίες, πολλά χρόνια τώρα, με πάαααρα πάρα πολλούς θαυμαστές, πολλοί έχουν μεγαλώσει με αυτά τα τραγούδια κλπ κλπ, τα ξέρουμε αυτά.

Δεν μπορούν όμως να αποτελούν δικαιολογία για τα ακόλουθα:

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Έλα να πάρεις τα λεφτά σου... για προσπάθησε!

Έδωσες τη δήλωσή σου και φέτος, σαν τίμιος φορολογούμενος, και με χαρά είδες ότι έχεις επιστροφή.

Μη συζητήσουμε τώρα γιατί είχα επιστροφή, η παρακράτηση φόρου μαζί με ένα νοσοκομείο, 3 ασφάλειες, 9 γιατρούς και 23 χιλιάρικα σε αποδείξεις, ε, και λίγα κάνει να πάρω.

Αν τα πάρω (εξ' ου και ο τίτλος).

Για δοκίμασε να τα πάρεις... μου λέει το κράτος, γιατί ενώ όπως χρόνια τώρα κατέθεσα τη δήλωση ηλεκτρονικά, με όλα τα παραπάνω που είπαμε βγήκε μια επιστροφή λίγο πάνω από €1.500 οπότε το εκκαθαριστικό σημείωμα που ήρθε έγραφε ότι επειδή η επιστροφή είναι πάνω από 1500, να πάω να καταθέσω τα δικαιολογητικά.

Να σημειωθεί ότι φέτος, λόγω κληρονομικών θεμάτων χρειαζόταν μεταβολή και του Ε9, η οποία όμως βάσει της τρέχουσας ενημέρωσης είναι να υποβληθεί το Σεπτέμβριο (αν είναι να γίνει ηλεκτρονικά).

Μαζεύω λοιπόν τα πάντα, χαρτιά μισθοδοσίας, δικά μου, της συζύγου, αποδείξεις κλπ και πάω στην εφορία.

Πιάσε ένα παγωτό!

Έπιασε καλοκαιράκι, και όσο να 'ναι θα τα τσακίσουμε πάλι τα παγωτά.

Έτσι λοιπόν, όπως φτιάχνει η διάθεση με το άνοιγμα του καιρού, όσο και να προσέχεις αυτά που τρως, έχεις λίγο μέσα σου το ζώο που ξυπνάει στη θέα ενός λαχταριστού παγωτού και που θέλει να ορμήσει και να γίνει έτσι:


Από το αρχαίο παγωτό (φρούτα με πάγο), στην αρχή της μαζικής παραγωγής παγωτού στην Αμερική το 19ο αιώνα (με κύρια εστίαση στη βελτίωση της ποιότητας περισσότερο, παρά στην ποικιλία) και από εκεί στη σημερινή εποχή που λες και υπάρχει ένας συνεχής διαγωνισμός για το πόσες διαφορετικές γεύσεις μπορεί να σκεφτεί κάποιος, ένα είναι σίγουρο. Δεν λείπει ούτε η ποσότητα, ούτε η ποιότητα, ούτε η ποικιλία.

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά

Είναι ο τσολιάς μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς;

Είναι ώρα να γίνει;

Το σώμα των επίλεκτων;

Οι φύλακες του μνημείου του αγνώστου στρατιώτη και του προεδρικού μεγάρου, και μαζί με αυτούς και η ιστορία που έχτισαν και κουβαλούν μαζί τους από το 1868;

Ένα μονοπάτι σταθερό και σίγουρο όσο αυτό που χαράσουν καθημερινά στο πεζοδρόμιο της Βασιλίσσης Σοφίας με τα τσαρούχια τους και από το οποίο ποτέ δεν παρεκλίνουν;

Ένα από τα πολιτιστικά κριτήρια που θέτει η Ουνέσκο για το χαρακτηρισμό της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς είναι "μια διακριτή θέση ή τόπος που να φέρει μια εξαιρετική μαρτηρία, ζώντα ή εξαφανισμένου πολιτισμού".

Το ερώτημα είναι αν θεωρούμε τον πολιτισμό μας "ζώντα ή εξαφανισμένο". Ή μήπως υπό εξαφάνιση;

Η εικόνα του δακρυσμένου τσολιά έχει κάνει παλαιότερα το γύρο του κόσμου.

Άλλη αφορμή, ίδιο στίγμα.

Είναι από αυτά που βλέπει γύρω του ή τα δακρυγόνα; Μικρή σημασία.

Συμβολίζει μια πραγματικότητα που δεν μπορείς να μην τη δεις.

Αυτός, παραμένει στο πόστο του, εστιασμένος χωρίς αμφιβολίες στην αποστολή του, σύμβολο της δικής μας αγανάκτησης.

Οι άλλοι, οι μέσα, αντίθετοι, αντίπαλοι, κοντόφθαλμοι, εγωιστές, επίορκοι, ανάξιοι...