Η ιδέα είναι απλή:
Όταν αποχωρίζεσαι τον άνθρωπό σου, πρέπει να κάνεις σα να είναι η τελευταία φορά που τον βλέπεις, κι όταν τον ξαναβλέπεις θα πρέπει να έχεις τον ενθουσιασμό της πρώτης συνάντησης.
Έτσι, ο αποχωρισμός θα χαρακτηρίζεται από τον πόνο του χωρισμού, τη συγκίνηση της ανάμνησης των όμορφων στιγμών, και το φιλί τη γεύση του οποίου θα προσπαθήσεις να θυμάσαι για καιρό.
Η αντάμωση θα χαρακτηρίζεται από τη χαρά του να ξανακερδίζεις κάτι αγαπημένο, το ανίκητο συναίσθημα του νέου έρωτα και την ανατριχίλα του πρώτου φιλιού.
Βλακείες και ρομαντισμοί ε;
Ε, εσύ τότε να μείνεις με το "τώρα που θα πάω σπίτι πάλι θα δω τη φάτσα του;" και με το "Φεύγω, γεια. _Στα τσακίδια".
Γιατί υπάρχουν και πολλά που μας έχουν μείνει;
Ε;
Κακομοίρη ανθρωπάκο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου