Απογραφή και παπαριές

Ωραία λοιπόν.

Ας απογραφούμε!

Τι σημαίνει αυτό;

Η βασική ιδέα ήταν αρχικά να δούμε απλώς "πόσοι είμαστε βρε αδερφέ;" γιατί το "Έλληνες" ήταν δεδομένο. Τώρα πρέπει να δούμε και τι είμαστε. Έλληνες; Αλβανοί; Πακιστανοί; Αφρικανοί; Μπαγκλαντεσιανοί; Εξωγήινοι; Τι; Και μάλλον το κάνουν τώρα για να δούμε πόσο ακόμα μας παίρνει μέχρι να γύρει η ζυγαριά και να γίνουμε μειοψηφία.

Κάποιος βέβαια θα με πει κακοπροαίρετο, γιατί πόοοοοσο πια πρόβλημα έχουμε; Σιγά. Γιατί τι μου έφταιξαν οι κακόμοιροι οι μετανάστες; Που ήρθαν στην πατρίδα μας για να βρούν πατρίδα; Μέλλον; Ζωή; Ένα αύριο που η δική τους πατρίδα τους στέρησε;

Ωχ μαλάκα, ανακατεύτηκα...

Λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε, έχουμε πρόβλημα. Να το δούμε ρηχά ή λίγο πιο σοβαρά; Και τα δύο.

Αν πάς στην ομόνοια και ρωτήσεις 100 ανθρώπους αν υπάρχει πρόβλημα πολυ-πολιτισμικότητας, οι 10 θα πουν ΝΑΙ, άλλοι 10 θα πουν ΟΧΙ, 77 θα σου πουν وبالطبع لا توجد مشكلة και οι υπόλοιποι 3 θα σε μαχαιρώσουν για να σου πάρουν την κάμερα (απόψε να πεθάνετε ρε μ**νιά).

Αλλά ξέχασα. Αυτοί είναι φιλικοί... Δεν πειράζουν κανένα...

χχμμμμμ....

...ναι... οκ...

Αλλά ας το δούμε κι αλλιώς. Οι μετανάστες για τους οποίους όλοι νοιαζόμαστε είναι ΛΑΘΡΟμετανάστες. Δηλαδή είναι στην Ελλάδα παράνομα. Και το παράδοξο είναι ότι ενώ σε κάποιες χώρες, το να περάσεις παράνομα τα σύνορα μπορεί να επιφέρει από πρόστιμα, φυλάκιση, ξύλο, να εξαφανιστείς για πάντα, ή θάνατο, το να περάσεις παράνομα τα σύνορα της Ελλάδας (για να δανειστώ το σχετικό ανέκδοτο που κυκλοφορεί) θα σου δώσει:

• δουλειά
• δίπλωμα αυτοκινήτου
• κοινωνική ασφάλιση
• κουπόνια φαγητού και διακοπών
• πλήρη σύνταξη μετά από 2 χρόνια εργασίας και ψεύτικη Ελληνική διεύθυνση
• δάνειο για να αγοράσεις σπίτι
• δωρεάν εκπαίδευση
• ιατρική περίθαλψη
• δικαίωμα ψήφου (σε λίγα χρόνια)
• κι αν πάρεις όλο το πακέτο, δώρο η ιθαγένεια

Επίσης, αν πάω εγώ αύριο να αλυσοδεθώ μέσα στο υπουργείο ανάπτυξης ας πούμε, έχω να φάω τέτοιο ξύλο, δίωξη, πρόστιμο κλπ, που δε σου λέω τίποτα... Αν με λέγανε Αμπντούλ όμως, θα μου παίρνανε π*πες...

Αλλά ας το δούμε κι αλλιώς. Όταν έχεις ένα πλούσιο αυτάρκες σπίτι, που τα βγάζεις πέρα, που έχεις ας πούμε χώρο, μερικά άδεια δωμάτια, και τη δυνατότητα και το χρόνο να βοηθήσεις ένα συνάνθρωπό σου, το κάνεις. Αν μένετε 4 άτομα σε ένα δωμάτιο από τσίγκο, που το χειμώνα τρίζετε τα δόντια σας για μουσική και το καλοκαίρι στέκεστε όλοι πάνω από τη λεκάνη για να γεμίσει με τον ιδρώτα σας και να κάνετε μπάνιο, κι επίσης δεν έχεις να πάρεις γάλα στα παιδιά σου, και σε ρωτάει γιατί πάλι φέτος δεν του πήρες παπούτσια που τα άλλα παιδιά έχουν καινούργια και το κοιτάς σα μαλάκας, τότε ΟΧΙ, δεν σκέφτεσαι να βοηθήσεις το δίπλα σου. Γιατί δεν είσαι αυτάρκης. Γι' αυτό. Όταν είσαι εξαρτώμενος, δεν μπορείς να έχεις εξαρτημένα μέλη. Κοινώς έχουμε πολύ τα χάλια μας για να σκεφτούμε κι άλλους.

Όλο αυτό τώρα ήταν για το ότι η απογραφή γίνεται για να δούμε μεταξύ άλλων και πόσους μετανάστες έχουμε. Αλλά η αφορμή του άρθρου ήταν άλλη.

Τι ξέρει όλος ο κόσμος ότι γίνεται αυτές τις μέρες; Απογραφή.

Οπότε τι περιμένει όλος ο κόσμος; Κάποιον που τον αναγκάζουν να πηγαίνει να χτυπάει κουδούνια σε ακατάλληλες ώρες, όπως κάναμε όταν ήμασταν 8, μόνο που αυτοί δεν τρέχουν μετά, κάθονται και τα ακούν.

Αυτή την αναμονή των πολιτών σε όλη την Ελλάδα, σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν οι εταιρίες τηλεφωνίας όπως η HOL (άκουσα για το σχετικό περιστατικό) και η WIND που μου χτύπησε εμένα, για να "κάνουν μία έρευνα αναβάθμισης των δικτύων...". Κάπως έτσι ακούγονταν οι παπαριές που έλεγαν, αλλά ήμουν πολύ τσατισμένος για να τις συγκρατήσω.

Κάθομαι λοιπόν Σάββατο μεσημέρι στις 15.00 (μάλλον για ώρα κοινής ησυχίας μου ακούγεται αυτό) στον καναπέ, χαζεύω τηλεόραση, το μωρό κοιμάται, και... χτυπάει το κουδούνι (!!;;;).

Λέω όποιος είναι, θα γνωριστεί με τ'άντερά του σε λίγο.

Απαντάω στο θυροτηλέφωνο με συγκρατημένο θυμό (γιατί δεν έπρεπε και να φωνάξω):

Εγώ: _Ναι;

Αυτή: _Ναι γειά σας, κάνουμε μια έρευνα μπλα μπλα... σκατάμπλα... αναβάθμιση... σκατά μπλα μπλα...

Εγώ: _Ε; τι; ξέρεις τι ώρα είναι;

Αυτή: _Ναι, δε θα σας απασχολήσω πολύ, θα μου ανοίξετε;

Εγώ: _Όχι!

Αυτή: ...(παύση)

Εγώ: _Τέτοια ώρα δε χτυπάνε τα κουδούνια.

Αυτή: _Το καταλαβαίνω, αλλά τη δουλειά μου κάνω κι εγώ.

Εγώ: _Στ'@@ μου (από μέσα μου).

Αυτή: _Θα μου ανοίξετε να πάω σε άλλο διαμέρισμα;

Εγώ: _Όχι!

Αυτή: ...(παύση)

Εγώ: _Να χτυπήσεις άλλο κουδούνι να σου ανοίξουν.

Αυτή: _Δηλαδή δεν θα μου ανοίξετε;

Εγώ: _Τι δεν κατάλαβες; Όχι! Χτύπα στο 2ο (οι αχώνευτοι) να τους τα πεις.

Αυτή: _Μάλιστα.

Εγώ: _Α! και που 'σαι; Εδώ που χτύπησες, είναι ο τέταρτος. Δεν μας ενδιαφέρει να μας πεις τίποτα, έχουμε μωρό που κοιμάται εδώ, μην ξαναχτυπήσεις. Ναι;

Αυτή: _Ναι.

Και για να γίνει πιο έντονη η αντίθεση της τελευταίας ατάκας της κατόπιν της προειδοποίησής μου, μεταφερόμαστε χρονικά στο σημείο όπου...

ΓΚΛΛΙΙΙΙΙΝ - ΓΚΛΑΑΑΑΑΝ - ΓΚΛΟΟΟΟΟΝ.....

Ναι, σωστά, το κουδούνι μου ήταν αυτό.

Πετάγομαι σαν τη γάτα ανάποδα στο ταβάνι, και φτάνω σε 8msec στην πόρτα, ανοίγω, βλέπω την καριόλα. Ξαφνικά βιώνω ένα deja vu:

Αυτή: _Ναι γειά σας, κάνουμε μια έρευνα μπλα μπλα... σκατάμπλα... αναβάθμιση... σκατά μπλα μπλα...

Εγώ: _Ρε, δεν είπαμε να μη χτυπήσεις κουδούνι;

Αυτή: _Τη δουλειά μου κάνω κι εγώ...

Εγώ: _Έλα μ**νί στον τόπο σου. Ρε δε σου είπα ότι δεν με ενδιαφέρει να μου πεις; Νωρίτερα που χτύπησες σου έχωνα άνετα κατσαβίδι στην κοιλιά (δεν το έθεσα έτσι ακριβώς αλλά τέτοιο ήταν το νόημα).

Αυτή: _Το καταλαβαίνω, χίλια συγνώμη, αλλά καταλαβαίνετε,... εσείς σε ποια εταιρία είστε;

Εγώ: _WIND, τώρα μεταφέρθηκα.

Αυτή: _Α, κι εγώ από τη WIND είμαι.

Εγώ: _Φύγε!

Αυτή: _Χίλια συγνώμη για την ενόχληση.

Εγώ: _Άντε και.... στο καλό...

Όπως και να ΄χει, είναι πολύ καραγκιόζηδες αυτοί που σκέφτηκαν από τις εταιρίες τηλεφωνίας να εκμεταλλευτούν το γεγονός της απογραφής για να υπογράψουν κανα συμβόλαιο παραπάνω. Απόψε να κλείσουν όλοι ρε. Ούστ. Ξεδιάντροποι χαραμοφάηδες ύπουλοι σκυλολεφτομαζώχτρες, ΟΥ ρε, σκατά στον τάφο σας. Είστε μια αηδία και μισή.

Βέβαια, κάποια στιγμή αργότερα, ήρθε και η κοπελίτσα της απογραφής. Καθόλου ύποπτη ή ενοχλητική ώρα. Δε λέω... Κυριακή στις 21.30. Λίγο ακόμα, και θα έβαζε τη μικρή για ύπνο.

Είδαμε και την οργάνωση της Ελληνικής στατιστικής αρχής, όπου οι φοβερές και καίριες ερωτήσεις (που κοιμήθηκα στις 9/5 ας πούμε. Που να με ρωτούσε δηλαδή κι αν έχεσα σήμερα) σε συνδυασμό με την εμπιστοσύνη που εμπνέει στον πολίτη η διαδικασία (συμπλήρωνε την κωλοφυλλάδα με μολύβι γιατί λέει κάποιος επιβλέπων θα τα έλεγχε, και δεν έπρεπε να έχει λάθη και δεν επιτρεπόταν το blanco, και γενικά κάτι πολύ high tech τεχνικές στατιστικής καταγραφής) με έκανε να νιώσω περίφανος που επιτέλους απογράφηκα!

Άντε, σε 10 χρόνια πάλι.

Τότε βέβαια, με το ΠΑ.ΔΥ.ΜΕ. (Πακιστανικό Δυναμικό Μέτωπο) κυβέρνηση και την ΑΛ.Κ.Α. (Αλβανική Καπιταλιστική Αριστερά) αντιπολίτευση, θα υπάρχει καλύτερη οργάνωση και δεν θα έχουμε τόσα προβλήματα.