Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Ελληνικό Κοινοβούλιο

Εδώ και λίγες ημέρες παρακολουθώ από ένα παλικάρι στο youtube βιντεάκια που ανεβάζει ως επί το πλείστον αποσπάσματα από τη Βουλή, και μια και η κατάσταση αυτό τον καιρό είναι αυτή που είναι, ε, όσο να 'ναι, όσο "βαρετές" κι αν φαίνονται ορισμένες φορές αυτές οι ομιλίες, είπα να δω τι έχουν να πουν οι "αντιπρόσωποι", οι εκλεγμένοι (τρομάρα τους) αντιπρόσωποι του Ελληνικού λαού. Επιπλέον, σαν παιδάκι που είμαι κι εγώ, αυτομάτως τρέχουν στο μυαλό μου απορίες. Ιδού μερικές από αυτές:
  • Γιατί οι περισσότεροι που ανεβαίνουν στο βήμα χρησιμοποιούν γλώσσα που το 70% του πληθυσμού της Ελλάδας αδυνατεί να παρακολουθήσει;
  • Γιατί όταν κάποιος σταματάει να μιλάει όλοι οι υπόλοιποι (της παράταξής του μόνο φυσικά) χειροκροτούν λες και έκανε κάτι σπουδαίο; Είναι για το θέαμα; Είναι για μόστρα; Είναι για να νιώσει γαμάτος ο ομιλητής; Τι; Τι; Ε; Τι;
  • Γιατί όταν μιλάει κάποιος από την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση, εγώ νιώθω με κάθε τους λέξη κάποιον στο δεξί μου αυτί να μου ψιθυρίζει "ψέματα, ψέματα, ψέματα...", όταν μιλάει το ΚΚΕ ακούω "παπαριές, παπαριές, παπαριές...", κι όταν μιλάει κάποιος από τους υπόλοιπους έχω απλώς ένα φωτεινό ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι μου;
  • Γιατί ο (ξέρουμε ποιος) είναι τόοοοοσο, μα τόοοοοοσο, μα τόοοοοοοοοοσο, αντιαισθητικά, άρρωστα, αποκρουστικά, αηδιαστικά, βρωμερά ΧΟΝΤΡΟΣ; ΧΟΝΤΡΟΣ!!! Φαίνεται πως συμμερίζεται τη λιτότητα που εφαρμόζει η κυβέρνησή του. Εεεε, Χοντρέ! Ακούς; Κόψε κάτι. Βέβαια, είναι αλήθεια ότι μπορεί να μπερδευτούμε ως προς το πρόσωπο, γιατί πολλοί είναι αυτοί που πληρούν τις προδιαγραφές.
  • Τι νόημα έχουν οι "εκλεγμένοι" βουλευτές αν είναι κάθε φορά που ψηφίζουν ένα νομοσχέδιο κατά συνείδηση (γιατί μόνο έτσι πρέπει να ψηφίζουν) και δεν ακολουθούν τη γραμμή του κόμματος, αυτό να οδηγεί στη διαγραφή τους από το κόμμα; Είναι λογικό;
  • Ο τυπάς που κάθε φορά που ανεβαίνει κάποιος στο βήμα πηγαίνει και παίρνει το νερό που ο προηγούμενος δεν έχει αγγίξει και αφήνει άλλο, κάνει μόνο αυτό ή έχει κι άλλες αρμοδιότητες; Να το γεμίζει ας πούμε. Επίσης για τον ομιλητή: Αν ο προηγούμενος δεν ήπιε καθόλου, δεν μπορεί να βολευτεί με το ίδιο ποτήρι; Ή μήπως έχει πιάσει λίγη σκόνη;
  • Γιατί όταν ο χοντρ... εεε, ο Πάγκαλος αναφέρθηκε στα μπουκέτα που έφαγε ο Χατζηδάκης, και είπε ότι αυτούς που το έκαναν πρέπει να τους πιάσουν και να τους φέρουν μπροστά στη δικαιοσύνη δεν είπε ότι μπροστά στη δικαιοσύνη πρέπει να φέρουν και όλους αυτούς τους βουλευτές που έφαγαν και που μας γ@μησαν τόσα χρόνια;
  • Γιατί αναφέρονται τόσο συχνά στο πολιτικό κόστος; Στ' @@ μας το πολιτικό κόστος που μπορεί να έχει για τον καθένα εκεί μέσα η κάθε μαλακία που κάνει.
  • Γιατί ο Τζέφρι δεν μπορεί με τίποτα να πει μισή κουβέντα χωρίς να τη διαβάζει; Και ποιος του τα γράφει αυτά; Και ποιος θα του πει το πόσο οξύμωρο φαίνεται να προσπαθεί να ανεβάσει τον τόνο της ομιλίας του, το πάθος (και καλά), να ανεβάσει φωνή και ταυτόχρονα να οδηγήσει το κομμάτι εκείνο της ομιλίας στο ζενίθ ενώ ταυτόχρονα... τα διαβάζει από μέσα... Μήπως είναι σαν τη σημειογραφία στις παρτιτούρες; Σημάδια στο γραπτό για να ξέρει που φορτώνει και που χαμηλώνει; (και κάθε φορά που φορτώνει, χειροκροτούν και οι από κάτω και γίνεται ακόμα πιο γελοίο το θέαμα)
  • Ο Πλεύρης, ο καταδρομέας ντε, πάει καλά;



Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Αστυνομικό Τμήμα Κερατσινίου

Θέλεις - για οποιοδήποτε λόγο - να βγάλεις νέα ταυτότητα και πρέπει λόγω κατοικίας να πας στο Αστυνομικό Τμήμα Κερατσινίου γιατί εκεί υπάγεσαι;

Τη γ@μησες!!!
Πηγαίνοντας σχεδόν 4 χρόνια πίσω, είναι πολύ ζωντανές στη μνήμη μου οι μοναδικές στιγμές που για μια φορά ακόμα μου χάρισε το Ελληνικό κράτος.

Πάω ένα πρωί (μετά τις 7) παίρνοντας άδεια (προετοιμασμένος) και διαπιστώνω ότι παρ' όλο που εκείνη τη μέρα οι περιπτώσεις έκδοσης ταυτότητας ήταν μετά το μεσημέρι, βρίσκομαι ήδη τουλάχιστον 25ος στη λίστα.

"Αααα, τουλάχιστον υπάρχει λίστα εξυπηρέτησης..."

Σκάσε! Η λίστα για την οποία μιλάω ήταν ένα κωλόχαρτο που κρατούσε έξω από το αστυνομικό τμήμα ένας από τους 25, συνήθως ο πρώτος που βρέθηκε εκεί.
Εκεί μέσα έγραφαν το όνομά τους για να "πιάσουν σειρά" από τον κακομοίρη που είχε σκοπό να περιμένει για πάντα και να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να βγάλει ταυτότητα μέχρι το χλέμπουρα που περνούσε το πρωί, έγραφε το όνομά του και ξαναπήγαινε σπίτι να κοιμηθεί.

Δεδομένο πρώτο λοιπόν: η λίστα.

Δεδομένο δεύτερο: μαθαίνουμε (τουλάχιστον φροντίζουν για την ενημέρωσή μας) από έναν στο τμήμα ότι κάθε μέρα, θα διεκπεραιωθούν 15 περιπτώσεις (και μόνο 15). Γιατί άραγε; Αλλά ας ασχοληθούμε με αυτό αργότερα.

Δεδομένο τρίτο: Από κάποιους τριγύρω που η μοίρα χτύπησε δυνατά στην καμπούρα με το βαρύ της χέρι, αυτούς δηλαδή που δεν έκαναν δουλειά με την πρώτη αλλά είχαν πάει πολλές φορές, μάθαμε ότι τις άλλες μέρες που η "εξυπηρέτηση" είναι πρωί, οι άνθρωποι πάνε από τη νύχτα για να πιάσουν σειρά.

"Ναι αλλά εσύ δεν ήσουν σε αυτή την κατηγορία..."

Σκάσε! Ήμουν!
Έπρεπε λοιπόν να στείλουν ένα φαξ σε ένα άλλο αστυνομικό τμήμα, να τους απαντήσουν από το άλλο αστυνομικό τμήμα, κι αν τη στιγμή που συνέβαινε αυτό ήταν και το φεγγάρι στη λίγωση, τότε θα μπορούσα να ξαναπάω και να κάνω την υπόλοιπη δουλειά.

Δεδομένο τέταρτο: Η ημέρα στην οποία πήγα (ή μάλλον η νύχτα) ήταν νωρίς νωρίς έναν πολύ πολύ κρύο Μάρτιο.

Δεδομένο πέμπτο: Δυστυχώς οδηγώ μηχανή και δεν έχω αυτοκίνητο για να κάτσω μέσα.

Δεδομένο έκτο: λέω δε μπορεί, μια φορά θα το κάνω. Είμαι τρελός εγώ. Θα πάω λίγο μετά τα μεσάνυχτα από το προηγούμενο βράδυ.

Συνδυάζουμε λοιπόν τα παραπάνω δεδομένα, κι έτσι βρίσκομαι λίγο πριν τη μία τη νύχτα, στο αστυνομικό τμήμα, έξω στο κρύο με 7 ώρες μπροστά μου μέχρι το πρωί.

"Ναι αλλά τουλάχιστον έτσι ήσουν πρώτος στη λίστα και δεν θα περίμενες καθόλου. Τι παραπονιέσαι;..."

Σκάσε βλάκα! 5ος ήμουν παρ' όλο που πήγα πριν τη μία μέσα στη νύχτα.

Δεδομένο έβδομο: ο καλός-κακόμοιρος κυριούλης που είχε βάρδια εκείνη τη νύχτα (την κρύα) δεεεεεν μας άφηνε να κάτσουμε μέσα για "λόγους ασφάλειας". Επειδή στα κρατητήρια είχε κρατούμενους.

Οπότε ούτε επιλογές είχαμε. Θα μπορούσαμε να έχουμε την επιλογή για το πως θα πεθάνουμε. Από το κρύο ή από τους κρατούμενους. Αλλά διάλεξαν άλλοι για μας.

Ωραία! Κρύο λοιπόν. Πάω αρχικά να βάλω το όνομά μου στην πολυπόθητη λίστα, βαράω ένα τζάμι αυτοκινήτου, κατεβάζει ο τυπάς το τζάμι, μου έρχεται η ζέστη όπως όταν ανοίγεις το φούρνο με τα κουλουράκια, λέω "που είναι η λίστα;", λέει "στο μπροστά αυτοκίνητο", πάω και βάζω το όνομά μου και πάω στο απέναντι πεζοδρόμιο και κουλουριάζομαι σε ένα μέρος που έκοβε ο αέρας.

Δεν έχει νόημα να εξηγήσω όλη τη νύχτα, αλλά τέλος πάντων, λίγο διάβασμα, λίγο ύπνος στα γόνατά μου, ξημέρωσε. Μάλιστα ένας από τους εν αυτοκινήτω επιβαίνοντες μου είπε (με τη φωνή του Γκούφη) "πωωωω, πω, έξω έμεινες, εεε; εγώ σε κοιτούσα που και που να δω αν είσαι καλά..", λέω "πάλι καλά".

Κατά τις 8 παρά 10 (8 ξεκινούσαμε τον αγώνα) σκάει μύτη στο γωνιακό καφενείο ο τυπάς με τις ταυτότητες, μπαίνει μέσα, παίρνει ένα φραπέ, περιμένει (με δική μας μεγάλη αγωνία, αυτός στ'@@ του) να περάσουν 10 λεπτά (μη τυχόν και δουλέψει από τις 8 παρά 1 και στραμπουλήξει κανένα σκουλαρίκι), και έρχεται στις 8 ακριβώς, νωχελικά νωχελικά, κοιτώντας μας μέσα από τα βρώμικα τασάκια του και πάει στο γραφειάκι του.

Εεεεκεί επάνω άρχισε η σφαγή. Και "που είναι η λίστα", και "ποιοι 15 θα περάσουν", και "γιατί δεν είναι το όνομά μου στη λίστα;", του απαντάμε "αφού ρε φιλαράκο ήρθες στις 3 μετά από τα ξύδια που έπινες, έγραψες το όνομά σου και πήγες και ξεράθηκες. Έχουμε νέα λίστα και όλοι όσοι γράφτηκαν έμειναν στο ξεροβόρι και τους έφαγε το κρύο. Και μάντεψε ποιος δεν είναι σε αυτή τη λίστα; ΕΣΥ! Μπετόβλακα!"

Με τα πολλά, η προετοιμασία μου, η ώρα που πήγα και η λίστα εξασφάλισαν ότι εγώ τουλάχιστον, εκείνη τη μέρα θα έκανα δουλειά. Όντως έκανα.

Μου λέει ο πατομπούκαλος "φιλαράκο έλα μεθαύριο να την πάρεις". Λεω "τιιιιιιι; Δε φαντάζομαι να περάσω μια από τα ίδια;" λέει "όχι, κατευθείαν θα την πάρεις", λέω "άντε να δούμε".

Κι ερχόμαστε στο θέμα της διαχείρισης: Υπάρχει αυτό το έρμο το αστυνομικό τμήμα που μεταξύ άλλων βγάζει και ταυτότητες. Είναι δυνατόν στον παπαράκο το διοικητή (και αναφέρομαι στην ιδιότητα. Το όποιο πρόσωπο είναι κάθε φορά σε αυτή τη θέση, ούτε το ξέρω ούτε έχω κάτι μαζί του. Έχω με την αρμοδιότητά του όμως) να μην έχουν πει τουλάχιστον 5 φορές ότι κάθε βράδυ υπάρχει κόσμος που διανυκτερεύει έξω από το τμήμα; Στην που**άρα του προφανώς.

Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι θα μπορούσε για παράδειγμα μέσω τηλεφώνου να σημειώνονται έστω αυτά τα 15 άτομα που θα εξυπηρετηθούν; "Φιλαράκο εσύ είσαι 16ος. Μην έρθεις αύριο, έλα μεθαύριο" ή "Σόρρυ κλείσαμε για την εβδομάδα, έλα τη Δευτέρα και θα κάνεις δουλειά". Και στην τελική γιατί 15 άτομα την ημέρα; Η διαδικασία δεν ήταν πάνω από 15 λεπτά για τον καθένα...

Αυτά. Είμαι σίγουρος ότι όοοολοι όσοι είχαν την ατυχία να εμπλακούν με το εν λόγω αστυνομικό τμήμα έχουν μία παρόμοια ιστορία να διηγηθούν.

Εβίβα σε όλους!

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

10 λόγοι για τους οποίους αυτό το blog είναι πιο άχρηστο κι απ' τα σκατά

  1. Γιατί τα blog στο διαδίκτυο είναι ό,τι και οι απόψεις στην κανονική ζωή, που με τη σειρά τους είναι σαν τις κωλοτρυπίδες: όλοι έχουν κι από μία.
  2. Γιατί αντικατοπτρίζει τις απόψεις του γράφοντος κι αυτό από μόνο του δε σημαίνει κάτι.
  3. Γιατί δεν το ξέρει κανείς.
  4. Γιατί το μέγεθος του internet εκμηδενίζει την όποια πιθανότητα επιρροής. Για την ακρίβεια, η πιθανότητα να επιδράσει σε κάποιον ή σε κάτι είναι ή ίδια με την πιθανότητα να κάνω παρτούζα απόψε: καμία.
  5. Γιατί τρώει το χρόνο μου.
  6. Γιατί ο λόγος που υπάρχει είναι απλώς για να γκρινιάζω ελεύθερα.
  7. Γιατί είναι χειρότερο από τουλάχιστον μερικά ακόμη εκατομμύρια blog.
  8. Γιατί είναι καλύτερο να περνάς λίγο ποιοτικό χρόνο με τους φίλους σου, παρά να χαζεύεις στο internet. Βλάκα!
  9. Γιατί δεν μπορείς να φτιάξεις κοπριά με αυτό (πιο άχρηστο κι απ' τα σκατά).
  10. Γιατί κι ο γράφων, ένας ανθρωπάκος είναι, συχνά εκνευριστικός.
"Έτσι, για να μην πάρεις αέρα, ανθρωπάκο!"

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Ενόχληση. Στο στομάχι ή και αλλού...

Μόνο εμένα ενοχλούν αυτά; Ανθρωπάκο, ούστ!

  • Το εισιτήριο διαρκείας για τα μέσα μαζικής μεταφοράς που χάνει την αξία του αφού τις μισές μέρες πλέον, δεν υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς.
  • Ο τύπος στο φανάρι που όσα νοήματα κι αν του κάνεις για να αφήσει το τζάμι σου ήσυχο (που μόλις πήρες το αυτοκίνητο από το πλυντήριο) δεν το καταφέρνεις και προλαβαίνει να αφήσει την κουτσουλιά του στο τζάμι σου πριν φύγει.
  • Η βενζίνη που όταν το βαρέλι πήγε στα $150, ήταν στο €1,50/λίτρο, και τώρα που το βαρέλι έχει πέσει στα $85, η βενζίνη είναι ακόμα €1,50/λίτρο. Κι όχι μόνο αυτό, αν πάει στα $88, τότε ανεβαίνει ακόμα λίγο η βενζίνη στο €1,53 γιατί "εεε, ααααφού ανέεεβηκε το πετρέλαιοοο". Κι όταν έπεσε ρε φιλαράκο, γιατί δεν έπεσε και η βενζίνη;
  • Οι τροχαίοι-αστυνομικοί που παραβιάζουν στοπ και απαγορευτικά, περνάνε με κόκκινο, κάνουν αναστροφή, τρέχουν, παρατάνε το περιπολικό με alarm στη μέση του δρόμου, παρκάρουν πάνω στο πεζοδρόμιο, "ρυθμίζουν" την κίνηση ακολουθώντας πιστά τα ήδη υπάρχοντα φανάρια, σταματάνε για "έλεγχο" μόνο γκόμενες μεταξύ 25 και 30 ετών (ναι, μιλάω για εκείνο τον καραγκιόζη που ήταν μέχρι πρόσφατα στα φανάρια του Hilton), βρίζουν τους οδηγούς που τους τη λένε, και πολλά άλλα.
  • Ο τυπάς στη λαϊκή που παίρνεις 4 μήλα που είναι 978 γραμμάρια και πάει να σου βάλει άλλα 14 για να στρογγυλοποιηθεί η τιμή στο επόμενο 20ευρω.
  • Η κυράτσα στο super market που αντί να στρογγυλοποιήσει 1 λεπτό προς τα κάτω, στρογγυλοποιεί 4 λεπτά προς τα πάνω για να μου φάει 4 λεπτά, διότι "εεεε, δεεεεν έχωωω ψιλάααα" (2 γεμάτες θήκες στο ταμείο με καφέ κέρματα). Στην τελική, δώσε μου τα ρέστα ακριβώς.
  • Οι τύποι που οδηγούν τάδε και τάδε και τάδε (όλα αυτά τα €50.000, €80.000, €120.000 αυτοκίνητα) και που μαζί με τα αυτοκίνητα νομίζουν ότι έχουν αγοράσει και το δρόμο.
  • Ο ηλίθιος που πάει να ανοίξει με βία την πόρτα της τουαλέτας (ούτε καν να χτυπήσει για να δει αν είναι άλλος μέσα) τη στιγμή που είναι εμφανές το κόκκινο σημάδι που δείχνει ότι η πόρτα είναι κλειδωμένη. Και μιλάμε για μια πόρτα που κλειδώνει μόνο από μέσα. Ποιος λες να την κλείδωσε ρε μεγάλε; Φυσικά και είναι κάποιος μέσα!
  • Ο δήμος Αθηναίων που έστησε εκείνο το καραγιοζιλίκι στο Γκάζι για να πάρει τα λεφτά του κόσμου (πανάκριβο εισιτήριο) και το ονόμασε Χριστουγεννιάτικο χωριό (μιλάω για εκείνη τη μικρή πλατεία που έχει ένα παγοδρόμιο, ένα τρενάκι και ένα καρουζέλ).
  • Η ανορθογραφία που κυκλοφορεί στο Ελληνικό internet. Και δεν μιλάω για μία λέξη που ξέφυγε κατά λάθος. Αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα. Μιλάω για όλα αυτά που "γίνοντε" ή "εσείς που πηγαίνεται" ή για αυτό που "αποκλείετε" ή για τους άλλους που "φαίνοντε" και που εμφανίζονται συνεχώς! Κακομοίρη, πήγες δημοτικό; Το "παθητική φωνή και τρίτο πληθυντικό με άλφα-γιώτα, δεύτερο πληθυντικό με έψιλον" το έχεις ακούσει ποτέ στη ζωή σου;
  • Η ηλίθια η Cosmote με το "σήμα καμπάνα" (μη χέσω) που για να μιλήσω στο τηλέφωνο πρέπει να βγω στο μπαλκόνι γιατί μέσα στο σπίτι τον πούλο (μένω στον 4ο όροφο και όχι στο τέταρτο υπόγειο).
  • Η κυβέρνηση και το νταβατζιλίκι με τους ημιυπαίθριους για να μαγκώσουν φράγκα (καλά όχι μόνο γι' αυτό, για χιλιάδες άλλα).
  • Οι "αντιολισθητικές" άσπρες γραμμές στους δρόμους, που μόλις βγάλει μισή ψιχάλα γίνονται χειρότερες κι από γράσο.
  • Τα αυτοκίνητα με δημοτικές πινακίδες που είναι Passat, Lexus, Cayenne κλπ.
Άν συναντήσω κάτι άλλο, θα το συμπληρώσω.

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Την ευχή σου Δέσποτα!

Περνώντας λοιπόν δύσκολες εποχές, και λίγο πριν δούμε τις πρώτες μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, γιατί για να γίνουμε ανταγωνιστικοί πρέπει να την πληρώσουν όλοι, φταίνε δε φταίνε, είναι παρήγορο που όντως βλέπουμε τους κόπους μας να πιάνουν τόπο. Τα χρήματα που εξοικονομεί το κράτος, επιτέλους διοχετεύει τα έσοδα και τα χρήματα που εξοικονομεί, στην ανάπτυξη:

Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αρ.φύλλου 210, 10 Δεκεμβρίου 2010: "...καθορίζει το ύψος της ετήσιας οικονομικής χορηγίας του Δημοσίου προς τις Ιερές μονές του Αγίου όρους για το οικονομικό έτος 2010 στο ποσό των €2.250.000."

Επίσης:
"Επεμβάσεις στις περίφημες τοιχογραφίες του Πρωτάτου και σε κειμήλια της κιβωτού της Ορθοδοξίας, του Αγίου Όρους, αλλά και σε βυζαντινά μνημεία του νομού Σερρών θα καλύψουν τα 7.500.000 ευρώ που εγκρίθηκαν από την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος Μακεδονίας-Θράκης 2007-2013 (ΕΣΠΑ)."

Επίσης:
ΥΠΕΠΘ, Προϋπολογισμός 2010, Δαπάνες Γ.Γ.Θρησκευμάτων (ειδικός φορέας 230)
κωδικός 0371 - μισθοδοσία αρχιερέων: €6.200.000
κωδικός 2892 - μισθοδοσία κληρικών: €226.000.000

Επίσης:
Με το άρθρο 2 παρ. 2Α του α.ν. 536/45 συμφωνήθηκε ότι "Προς κάλυψιν της δαπάνης δια την μισθοδοσίαν των εφημερίων, ορίζονται από της 1ης Οκτωβρίου 1945 οι κάτωθι πόροι: Α)Εισφορά 25% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων των ενοριακών και συναδελφικών, ως και των υπό ειδικών διεπομένων Ναών… Η είσπραξις της ανωτέρω εισφοράς ενεργείται κατά τας διατάξεις του νόμου περί εισπράξεως δημοσίων εσόδων".
Δηλαδή, με απλά λόγια, "κράτος, εσύ θα μου πληρώνεις τους μισθούς μου, εμένα της εκκλησίας, κι εγώ θα σου δίνω το 25% των ακαθάριστων εσόδων". Κι αργότερα αυτό πήγε στο 35% (άρθρο 5 του Α.Ν. 469/68).
Τώρα πως γίνεται λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2004 (τυχαίο; δε νομίζω) με την ψήφιση του ν. 3220/04 (άρθρο 15) να καταργείται αυτή η εισφορά ("Καταργείται η εισφορά που προβλέπεται από τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 2 του α.ν.536/45"); Άρα "εκκλησία, εγώ το κράτος θα σε πληρώνω κανονικά, χωρίς να πρέπει εσύ να μου δίνεις τίποτα".

Αυτά και άλλα παρόμοια, και πάλι σε κάνουν να αναρωτιέσαι. Στην τελική όλος ο κόσμος ξέρει για την αμύθητη περιουσία της εκκλησίας. Αν μη τι άλλο, και ο πιο απλοϊκός τρόπος σκέψης περιλαμβάνει την απορία "αφού τα 'χει, γιατί δεν αυτοσυντηρείται;".

Πληρώνουμε τους μισθούς των κληρικών οι οποίοι ουσιαστικά δε συνεισφέρουν στα χρήματα που εισπράττει το κράτος, η εκκλησία δεν φορολογείται (πάλι δεν παίρνει λεφτά το κράτος), παίρνει και χορηγήσεις επιπλέον για διάφορα (τρώει επιπλέον από το κράτος).

Κι από που τα παίρνει τα φραγκάκια αυτά το κράτος; Από μένα κι από σένα, που προκαταβάλουμε στο κράτος το 1/5 του μισθού μας κάθε μήνα.

Που' σαι, Δέσποτα; Εσύ που παίρνεις τα λεφτά μου, δώσε μου τουλάχιστον την ευχή σου.

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Μπαμπά, μήνυση!

Σε μία πρόσφατη έκλαμψη ευσυνειδησίας και αναζήτησης αυτογνωσίας, έκανα την εξής σκέψη:

Η απόκτηση παιδιού μήπως είναι καθαρά εγωιστική πράξη;

Ναι, οκ, εννοώ, εντάξει, εκτός του ότι είναι γραμμένο στο DNA μας, μόλις βλέπουμε ακόμα και θηλυκό βακτήριο να θέλουμε να διαιωνίσουμε τα γονίδιά μας, μην τυχόν και χάσουν το κελεπούρι οι επερχόμενες γενιές, εκτός από αυτό, φέρνουμε στον κόσμο ένα παιδί για το ίδιο το παιδί;

Δε νομίζω.

Καλύπτουμε δική μας ανάγκη με αυτό τον τρόπο. Μία αφελής ερώτηση που επίσης με τριγυρίζει αφορά στις γυναίκες και είναι η εξής: Αφού η ανάγκη της μητρότητας και την καταλάγιαση του "εγώ πότε θα γίνω μάνα" καλύπτεται μόλις έρθει το πρώτο παιδί, τότε ένα δεύτερο παιδί ποια ακριβώς ανάγκη έρχεται να καλύψει;

Τέλος πάντων, επειδή την τελευταία φορά που κοίταξα τον κόσμο γύρω μου (σήμερα το πρωί) δεν είδα και πολλά πράγματα να μου αρέσουν, και μάλλον κατά το πως δείχνουν τα πράγματα μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν, και επειδή σε βάθος χρόνου δίνουμε την ευκαιρία στα πράγματα να γίνουν ακόμα πιο δύσκολα, τι θα κάνω εγώ σε καμιά 20αριά χρόνια για να γλυτώσω τη μήνυση από τη - σήμερα - δίχρονη κόρη μου και το "ρε πατέρα, και δεν ήξερες, και δε ρώταγες, δεν έβλεπες γύρω σου τουλάχιστον;"

Λοιπόν; Για πότε λέτε να βγούμε στους δρόμους;

Πόσες είναι τελικά οι αντοχές του Έλληνα;
Μήπως δεν είναι θέμα αντοχής αλλά είναι έξυπνα ελεγχόμενη δημιουργία ανοχής;
Μήπως είναι το ίδιο με το βάτραχο που όταν τον βάλεις στο τσουκάλι με κρύο νερό θα καταφέρεις να τον βράσεις χωρίς να το καταλάβει έγκαιρα και άρα χωρίς να προλάβει να αντιδράσει;

Τα μέτρα από μόνα τους ξέρουμε όλοι ότι είναι σκληρά. Γιατί αναρωτιώμαστε όμως για το πως φτάσαμε εδώ; Η συνταγή είναι απλή, κι έχει ακουστεί πολλές φορές: Ζω με περισσότερα από αυτά που παράγω.

Παρενθετικά υπάρχει και το ερώτημα του γιατί να την πληρώσουν και αυτοί που όλα αυτά τα χρόνια δεν ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους και ως εκ τούτου δεν έχουν δανειακές υποχρεώσεις, αλλά ας ασχοληθούμε αργότερα με αυτό.

Αφού λοιπόν η Ελλάδα ζούσε με περισσότερα από αυτά που παρήγαγε για πολλά χρόνια, και κάνοντας απλή αριθμητική, το λογικό είναι ότι θα αυξάνουν και το χρέος και οι τόκοι, και το ποσό που μας λείπει κάθε χρόνο.

Σημεία προσοχής στην παραπάνω παράγραφο:

1. Γιατί κανόνες της Ευρωπαϊκής ένωσης ορίζουν αποδεκτό έλλειμμα της τάξης του 3% του ΑΕΠ και δεν είναι απαράδεκτο το γεγονός να έχει μία χώρα έλλειμμα;
Για να μεταφράσουμε σε απλά Ελληνικά, το να υπάρχει 3% ή 5 ή 15% έλλειμμα σημαίνει ότι αντίστοιχα 3, ή 5 ή 15% του ΑΕΠ είναι αυτό που λείπει ώστε να βγάζει η χώρα τις υποχρεώσεις της. Αυτό σημαίνει ότι αφού το χρειαζόμαστε και δεν το έχουμε, το δανειζόμαστε. Άρα το έλλειμα, αντανακλά σε ένα βαθμό την αύξηση του χρέους.
Δηλαδή, για να να τα κάνουμε ακόμα πιο λιανά, η ΕΕ λέει στις χώρες μέλη "παιδιά; Δεν τρέχει τίποτα να χρωστάτε... Δεν πειράζει καν που αυξάνετε το χρέος σας. Αλλά να μη σας λείπει πάνω από το 3% του ΑΕΠ σας..."
Γιατί ρε φιλαράκο; Αν μία χώρα μπορεί να ρίξει το έλλειμμα από το 15% στο 3% δε σημαίνει ότι είναι 3 μονάδες μακρυά από το να γυρίζει θετική;
Αλλά όχι. Μήπως με το να γυρίσει θετική μία χώρα σημαίνει ότι το χρέος θα μειώνεται σιγά σιγά; Κι αυτό δεν θα το θέλαμε. Γιατί υψηλή δανειακή επιβάρυνση σημαίνει μεγαλύτερος έλεγχος στη χώρα από τους δανειστές.

2. Την κακή εικόνα που δημιουργείται για την Ελλάδα γιατί θέλουμε να την αλλάξουμε; Για να ζούμε καλύτερα; Όχι. Ανησυχούμε τόσο πολύ για τους δανειστές μας και το καλώς έχειν τους, για να μη χάσουν τα λεφτάκια τους, και η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας να επανέλθει σε καλά επίπεδα, για να...
εδώ σας θέλω...
...για να;;;
Για να επιστρέψουμε στις αγορές, .... ναι; να κάνουμε τι;;;
...να ΔΑΝΕΙΣΤΟΥΜΕ!!!
και να συντηρήσουμε τις συνθήκες που εξαρχής έφεραν τη χώρα σε πρόβλημα.
Είναι πολλές οι φορές που έχουμε όλοι ακούσει αυτό το πράγμα από τα ΜΜΕ περνώντας το στο ντούκου.
"...μπλα μπλα πιστοληπτική ικανότητα της χώρας... ...μπλα μπλα... μείωση της αξιολόγησης από τον τάδε οίκο... μπλα μπλα... να καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε .... μπλα μπλα... βγούμε από το ΔΝΤ... μπλα μπλα βγούμε ξανά στις αγορές για να δανειστούμε"
Κι αυτό περνάει έτσι...

Τα μέτρα λοιπόν, για να επανέλθω, το ξέρουμε ότι είναι σκληρά.

Όμως τα στοιχεία που ωθούν τον Έλληνα να επαναστατήσει δεν είναι τα μέτρα αυτά καθαυτά. Είναι ότι μέσα από αυτή την κατάσταση, άλλοι την περνάνε ελαφριά κι άλλοι βαριά. Η αδικία αυτής της ανισορροπίας είναι πιο ενοχλητική στο μυαλό από την ύπαρξη μίας δύσκολης κατάστασης που περνάμε ως χώρα.

Γιατί οι αποζημιώσεις των βουλευτών παραμένουν τόσο υψηλές;
Γιατί συνεχίζουν να πληρώνονται για τις άχρηστες εξεταστικές;
Γιατί μερικές αποδοχές δημιοσίων υπαλλήλων (διευθυντάδων και ΣΙΑ) δεν πέφτουν σε πιο ρεαλιστικό επίπεδο;
Γιατί οι τόσο ματσωμένοι βουλευτές δε κάνουν στη χώρα τον ίδιο οικονομικό προγραμματισμό που κάνουν στα νοικοκυριά τους και τους έχει οδηγήσει στον πλούτο;
Γιατί δεν κλείνει το κωλοκανάλι της Βουλής;
Γιατί το κωλοsite της Βουλής έκανε €1.000.000 κι όχι ας πούμε μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ;
Γιατί πληρώνω στην ΕΡΤ έναν άνθρωπο σε ένα χρόνο με το εισόδημα που κάποιος έχει σε είκοσι χρόνια;
Γιατί όλοι ασχολούνται με το ποσοστό που πήρε το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ ή το ΚΚΕ ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος άσχετος και δεν ασχολούνται με το ότι σε αυτό το αποτέλεσμα συνέβαλε μόνο το 30% των κατοίκων της Ελλάδας (αφού το 60% δεν ασχολήθηκε καν με το θέμα και άλλο ένα 10% έριξε άκυρα και λευκά);
Γιατί δεν έχουμε πρόσβαση να δούμε το μνημόνιο και τι ακριβώς υπογράφτηκε;

Τελικά, για πότε λέτε να βγούμε στους δρόμους;




Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Ο ρόλος και το πρόσωπο

Πόσο εύκολο είναι να θυμώσουμε και να είμαστε επιθετικοί με το ρόλο που έχει κάποιος, ένας αστυνομικός στο δρόμο, ένας υπάλληλος πίσω από το ταμείο, ένας οδηγός στο δρόμο, κτλ.

Κι όμως πως αλλάζει αυτό όταν σκεφτείς ότι πίσω από τον κάθε ρόλο υπάρχει ένα πρόσωπο με ιδιότητες όμοιες με τις δικές μας. Είναι κάποιου ο πατέρας, ο αδερφός, ο γιος, έχει γυναίκα ή παιδί, οικογένεια, ότι κι εμείς.

Επίσης η συμπεριφορά μας προς αυτούς τους "ρόλους" όσο αμείλικτη κι αν μπορεί να γίνει, αλλάζει αν σκεφτούμε για μια στιγμή ότι αυτός που έχουμε απέναντί μας είναι έστω γνωστός μας, ούτε καν φίλος μας.

Πως θα παραβλέψουμε τους ρόλους, για να συνυπάρξουμε καλύτερα με τα πρόσωπα;

Συμπεριφορά

Ο κάθε άνθρωπος υιοθετεί πολλές διαφορετικές συμπεριφορές και τρόπους σκέψης ανάλογα με τους ανθρώπους που βρίσκονται κάθε στιγμή δίπλα του.

Ή μήπως όχι;

"Δίνω τον ορισμό ενός πράγματος, σημαίνει υποκαθιστώ το πράγμα με τον ορισμό" (Georges Braque)

Βολική σκέψη όταν χρησιμοποιηθεί για την αποφυγή συγκεκριμενοποίησης συναισθημάτων. Συναισθήματα και εικόνες νοηματικές είναι καλύτερο να τις βιώνουμε απλά, και απλώς, χωρίς να είναι απαραίτητο να τις εκφράσουμε.

Ο αναλυτής ορθολογιστής μέσα μου παίρνει θέση σε άλλου είδους πράγματα και καταστάσεις, πιο απτού περιεχομένου, και καλά κάνει. Άρα δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι πρόκειται περί κάποιας εσωτερικής σύγκρουσης μια και οι δύο συμπεριφορές αντιμετώπισης καταστάσεων που προαναφέρθησαν αποτελούν απλώς δύο διαφορετικά τμήματα ενός κοινού τομέα.

Όλος αυτός ο ορθολογισμός με κάνει να νιώθω καλύτερα όσον αφορά στη στάση μου, δηλαδή στην αποφυγή του να προσπαθήσω να καταλάβω αν είμαι "ευτυχισμένος", "ερωτευμένος", αν "αγαπάω", "μου λείπει", αν είμαι "έξυπνος", "'ομορφος", "άντρας" και αμέτρητους άλλους τίτλους που υπάρχουν και χρησιμοποιούνται από την πλειοψηφία των ανθρώπων ως ταμπέλες που σημαδεύουν την προσωπικότητα και τις συμπεριφορές του καθενός.