Το παν είναι ο προγραμματισμός...

Είναι γνωστό και προφανές ότι ο σωστός προγραμματισμός έχει πολλά οφέλη.

Κερδίζεις χρόνο αφού το καθετί είναι στη χρονική του θέση, δεν ξεχνάς να κάνεις πράγματα, προετοιμάζεσαι καλύτερα για μελλοντικές καταστάσεις, γίνεται ευκολότερο να θέσεις στόχους και να τους παρακολουθήσεις, γίνεται ευκολότερο να παρατηρήσεις τις αλλαγές στο ευρύτερο περιβάλλον και να διαμορφώσεις εναλλακτικές επιλογές, και άλλα πολλά.

Στους κινδύνους/αρνητικά του προγραμματισμού εμπίπτουν περιπτώσεις υπέρμετρου προγραμματισμού όπου καταλήγουν να αναστέλλουν τη δράση, χάνεται μέρος του ενθουσιασμού, της πρωτοτυπίας και του αυθορμητισμού, και εφόσον το ευρύτερο περιβάλλον υπόκειται σε συχνές αλλαγές, ο προγραμματισμός χάνει το νόημά του, και το πλάνο χάνει το λόγο ύπαρξής του. Επίσης, η αδυναμία προσαρμογής στις αλλαγές του περιβάλλοντος δύναται να καταστήσει τον προγραμματισμό αδρανή, και ως εκ τούτου, να βγεις εκτός προγράμματος.

Παράδειγμα

Το πρωί: "εεε, να θυμηθώ να σηκώσω λεφτά από το ΑΤΜ".

...

Εεεε, ρε παιδιά, βρέθηκε ένα μουνί μπροστά μου, πάει, γαμήθηκαν όλα.

Πολύ αργότερα, σε άσχετη φάση: "ε, ρε πούστη μου, ξέχασα να σηκώσω λεφτά".

Νομίζω ότι ο καθένας έχει να διηγηθεί μια παρόμοια ιστορία.