Η εκκλησία ξαναχτυπά...

Βάλτε τη γαργαλιέρα στο 10 κι ακούστε το παρακάτω:

Εγκύκλιο στους ναούς της περιοχής του απέστειλε το Σάββατο (05/03) ο μητροπολίτης Καλαβρύτων, Αμβρόσιος, ζητώντας από τους μελλόνυμφους, πριν ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας, να καταθέτουν ως εγγύηση ένα ποσό, αναλαμβάνοντας την ευθύνη, ότι οι παρευρισκόμενοι στο μυστήριο, δε θα πετούν ρύζι.

Όπως υποστηρίζει ο κ. Αμβρόσιος, οι νεωκόροι κάνουν υπερωρίες για να καθαρίσουν το ρύζι από τους ναούς, κάτι το οποίο είναι αδιανόητο, εκτιμά, σε περίοδο κρίσης.

Η εγγύηση που θα καταβάλλουν οι μελλόνυμφοι καθώς και η απαγόρευση ρίψης ρυζιού θα ισχύσει από τον προσεχή Απρίλιο.

Όπως σημείωσε ο ίδιος, η ρίψη ρυζιού, θα επιτρέπεται, αλλά εκτός ναού, όταν θα βγαίνει το ζευγάρι.

Παράλληλα, σύμφωνα με την ίδια εγκύκλιο, απαγορεύεται και το πάτημα του ποδιού κατά τη διάρκεια του μυστήριου του γάμου.

Δε με εκπλήσσει.

Τώρα η παραπάνω είδηση είναι αρκετή για να γελάσουμε χωρίς να γράψω τίποτα άλλο, αλλά επειδή θα μου πείτε ότι τεμπελιάζω, θα το πάω μερικά βήματα παραπέρα.

Και για να το πάμε κατευθείαν στο ζουμί χωρίς προλόγους, η εκκλησία είναι επιχείριση. Μόνο! Τίποτα άλλο. Η θρησκεία δημιουργεί τη μη απτή συναισθηματική παρηγοριά για αυτούς που την έχουν ανάγκη. Η ίδια η εκκλησία τώρα είναι μάλλον αναποφάσιστη, και καθένας που πιστεύει κάτι λίγο διαφορετικό, δημιουργεί και μία διαφορετική υπο-ομάδα. Πόσες χιλιάδες υπο-ομάδες έχει ο Χριστιανισμός σήμερα είπαμε;

Αν κάποιος θέλει να διατηρήσει μία σχέση της θρησκείας γενικά με κάτι ανώτερο, και αυτό είναι δεκτό, δεν μπορεί παρά να συσχετίσει την εκκλησία μόνο με τον άνθρωπο.

Ορίστε από που ξεκίνησα και που πήγα, κάτσε να το μαζέψω λίγο.

Η εκκλησία, η ανθρωπίνως κατασκευασμένη εκκλησία, είναι μέρος του μονεταριστικού μοντέλου κοινωνίας στο οποίο δυστυχώς ανήκουμε, και ως τέτοια, μέρος της συμπεριφοράς της (κρίνετε μόνοι σας, μεγάλο ή μικρό) έχει να κάνει με τα χρήματα και το κέρδος.

"να καταθέτουν ως εγγύηση ένα ποσό, αναλαμβάνοντας την ευθύνη, ότι οι παρευρισκόμενοι στο μυστήριο, δε θα πετούν ρύζι"

"οι νεωκόροι κάνουν υπερωρίες για να καθαρίσουν το ρύζι από τους ναούς, κάτι το οποίο είναι αδιανόητο, εκτιμά, σε περίοδο κρίσης"

Φυσικά, δεν βγαίνουμε ρε παιδί μου, πως το λένε... λεφτά, λεφτά.

Τώρα πια για το "απαγορεύεται και το πάτημα του ποδιού κατά τη διάρκεια του μυστήριου του γάμου", εκεί τι να σκεφτώ πια. Ότι βάζουν και μία παραπλανητική βλακεία που δεν έχει να κάνει με λεφτά έτσι για να μην είναι τόσο ξεκάρφωτο;

Για να ξεδιαλύνουμε και τις απορίες, το πάτημα του ποδιού στο γάμο είναι ένα έθιμο. Είναι μία συνήθεια ανθρώπινη που δεν θα ξεκινούσε αν ο Παυλάκης κρατούσε και λίγο κλειστό το στόμα του. Είπε λοιπόν ότι "Η δε Γυνή ίνα φοβήται τον Άνδρα" κάτι που στη δημοτική παρεξηγείται και δε σημαίνει ότι πρέπει να τον τρέμει και να τον υπακούει σε όλες τις "διαταγές" αλλά να τον σέβεται και να τον στηρίζει, πράγμα καθόλου κακό, και βέβαια αμοιβαίο.
Πάντως λόγω της παρεξήγησης, οι γυναίκα για να μη δείξει αδύναμη και υπόδουλη, έβαλε και το δικό της λιθαράκι, και τσουπ, να το έθιμο.

Όπως και να'χει, αυτό το τελευταίο δεν έχει να κάνει "με το πόσο στραβό δρόμο έχουμε πάρει από το μονοπάτι του θεού", αλλά με μία συνήθεια, το κόψιμο της οποίας βάζουν ως βιτρίνα (γιατί είναι γνωστό και τραβάει την προσοχή) για να μην είναι ίσως τόσο έκδηλα τα κερδοσκοπικά τους συμφέροντα.

Και για να κλείσουμε πια με την προσωπική μου εμπειρία, από παιδί, από τον κάθε κωλόγερο που καθόταν στο "ταμείο" κι έβλεπε τι λεφτά έριχνα για το κερί, μέχρι που παντρεύτηκα κι αν δεν έσκαγαν οι κουμπάροι €150 δεν θα άναβε ο τραγόπαπας τα φώτα, μέχρι στη βάφτιση της κόρης μου που η νονά έπρεπε κάτι να δώσει "για το καλό" όπως της είπε ο εκεί τρελόπαπας, και εντάξει κάτι του έδωσε, μόνο που είπε το ίδιο και στον πατέρα μου, και στον πεθερό μου, και στον αδερφό μου, κλπ κλπ, ε, βασικά, κάθε σχέση μου με την εκκλησία έχει υπάρξει εμπορική...

Όπως είπα και παραπάνω, όχι, δε με εκπλήσσει... δεν είναι το πρώτο, και δεν θα είναι και το τελευταίο που θα δούμε.