"28 Οκτωβρίου", όπως λέμε ΟΧΙ

Ίσως καμία μέρα του χρόνου, δεν θα μπορούσε περισσότερο με την τρέχουσα κατάσταση να μας δείξει το ειρωνικό της πρόσωπο, απ' ότι η 28η Οκτωβρίου.

Μέσα σε ένα κλίμα περιφάνειας, και τιμής, για όλους αυτούς που στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο πολέμησαν αντί να πέσουν στα τέσσερα και να περιμένουν, για την απόφαση της Ελλάδας να πει ΟΧΙ στη Γερμανία, υπάρχει μία αγανάκτηση για το ΝΑΙ που λέει σήμερα η Ελλάδα στη Γερμανία σε έναν πόλεμο σύγχρονο, χωρίς όπλα, αθέατο, άρα πιο ύπουλο, που ήδη έχει αποτέλεσμα.

Βλέπεις λοιπόν, ως επακόλουθο, παρελάσεις που δεν γίνονται, ματαίωση της προγραμματισμένης εμφάνισης πολιτικών σε παρελάσεις, την αποστροφή των νέων που παρελάζουν, χωρίς φόβο, προς τους ανίκανους πολιτικούς, επεισόδια μεταξύ του κόσμου και της αστυνομίας η οποία δείχνει να κάνει καλά τη δουλειά της ως εκτελεστικό όργανο, πλην όμως αποκομμένη από την πραγματικότητα και από το λαό που ως πρωταρχικό ρόλο έχει να προστατεύει.

Σε κάθε μέρος που έγινε παρέλαση υπήρξαν τέτοια περιστατικά.

Λάρισα (η γνωστή πλέον φωτογραφία):

 

Κοζάνη όπου ένα παλικάρι σε αναπηρικό καροτσάκι, στρέφει το κεφάλι του μακριά από τα πρόσωπα των "επισήμων" (τρομάρα τους...):

Κερατσίνι, με τα παιδιά να γυρίζουν τελείως την πλάτη τους προς την εξέδρα:

Το θέμα μου δεν είναι το αν οι πολιτικοί που δέχονται μία τέτοια αντιμετώπιση, νιώθουν άσχημα ή όχι. Για την ακρίβεια, προσωπικά, δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα, αν αυτό αποτελεί κάποιο πλήγμα, αν απλώς γελάνε με τις δικές μας αντιδράσεις, ή αν όλο αυτό τους εξυπηρετεί, τραβώντας την προσοχή μας από κάτι άλλο.

Ούτε το θέμα μου είναι που πλέον δεν θα ξαναδούμε παρέλαση όπως πολλοί, που δεν είναι τόσο νέοι, την θυμόμαστε με πλήρη μεγαλοπρέπεια και περιφάνεια, όπου όλος ο κόσμος ήταν πίχτρα στους δρόμους και χειροκροτούσε για ώρες, και που όλες οι ένοπλες δυνάμεις ήταν στο δρόμο και στον αέρα (πριν σκεφτούν να κόψουν κάποιες εμφανίσεις λόγω κόστους).

Το θέμα μου είναι που όταν περάσουν αρκετά χρόνια σε αυτή τη νέα μας ζωή που πρόσφατα ξεκίνησε και που αφενός εμείς δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα, αφετέρου δεν μας έχει δείξει ακόμα όλες της τις διαστάσεις, δεν θα μπορούμε να θυμηθούμε πότε η εθνική αυτή εορτή, μετατράπηκε από επέτειο του ΟΧΙ σε μνημόσυνο του ΝΑΙ.