Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Προβόπουλος

Αν δεν υπήρχε και ο Προβόπουλος, πως θα γίνονταν οι ζωές μας καλύτερες; Αφού να, ακόμα και τώρα μέσα στην κρίση, μας κάνει τη χάρη να σηκώσει και αυτός στις πλάτες του μέρος του βάρους της Ελλάδας, αναγκάζεται να μειώσει την ποιότητα της ζωής του, γίνεται ένα με τον απλό πολίτη, που ζει, που βιώνει καθημερινά τον εφιάλτη, και... έριξε τις ετήσιες αποδοχές του κατά €80.000. Σχεδόν δε βγαίνει πια.

Με τέτοια αυτο θυσία, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα παραπάνω. Μάλιστα, είναι τόσο μεγάλο το έργο που επιτελεί στη βελτίωση των ζωών μας, που μετά από αυτό κανείς δεν θα έπρεπε να ξαναμιλήσει ποτέ στη ζωή του για το Τ+10.

Και μπορεί το Τ+10 να μην έχει άμεσα την υπογραφή του Προβόπουλου, και να έγινε κατόπιν αίτησης της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών την επόμενη των εκλογών (5/8/2009), όμως έγινε υπό την ανέχεια της Τράπεζας της Ελλάδος και άρα τη συνενοχή.

Για να μην αντιγράφω για το συγκεκριμένο θέμα, λεπτομερή άρθρα που τα εξηγούν πλήρως μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ και εδώ.

Δε φτάνει λοιπόν που κάνει τόσες θυσίες, αλλά δίνει επιτέλους και τη λύση στο πρόβλημα. Αναφέρομαι στο 4.000 λέξεων άρθρο από το bankingnews.gr όπου ως τίτλο έχει "Νέα δυναμική παρέμβαση Γ. Προβόπουλου της ΤτΕ για έξοδο της Ελλάδας από την κρίση χρέους". Λες, δε μπορεί, κάτι θα λέει.

Ολόκληρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Η πρώτη παράγραφος-περίληψη της έκθεσης του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, αναφέρει ότι περιλαμβάνει συγκεκριμένες προτάσεις για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση και θέτει 2 κύριους εθνικούς στόχους.

Όλα καλά ως εδώ.

Και ξεκινάω να διαβάζω. Όποιος αντιληφθεί συγκεκριμένες πράξεις και τακτικές και οδηγίες, τις οποίες πρέπει να κάνουμε, και εμένα, με το φτωχό μου το μυαλό μου διέφυγαν, να μου το πείτε.

Η έκθεση, κατά το άρθρο, ξεκινάει λέγοντας ότι είμαστε σε κρίσιμη φάση, οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου είναι μεγάλης σημασίας και αυτό αποτελεί τελευταία ευκαιρία για την ανασυγκρότηση της οικονομίας, θέτοντας για μία ακόμα φορά το δίλημμα ανεξέλεγκτη κατάρρευση και έξοδο από το ευρώ ή συνεργασία με τους φίλους μας Ευρωπαίους και άλλο ένα "πρόγραμμα στήριξης" (δηλαδή δάνειο) για να βγούμε από την κρίση.

Για να εφαρμόσουμε τις αναγκαίες πολιτικές (που δε λέμε ποιες είναι, ίσως παρακάτω) πρέπει πρώτα να κάνουμε ότι λέει η 26η Οκτωβρίου, και να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη που έχει κλονιστεί βαρύτατα. Παραθέτει στη συνέχεια τους λόγους για τους οποίους υπάρχει αυτό το "έλλειμμα αξιοπιστίας" όπως το ονομάζει.

Μετά εξηγεί για ποιο λόγο αυτό το έλλειμμα εμπιστοσύνης επιτείνει την ύφεση, δίνει στοιχεία του ΑΕΠ για το 2010 και 2011 που το επιβεβαιώνουν αλλά ταυτόχρονα και ποιες είναι οι δομικές αλλαγές που ήδη έχουν γίνει και μπορεί να βοηθήσουν την κατάσταση.

Τέτοιες είναι η μικρή βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, μεταβολές στη διάρθρωση της απασχόλησης (δηλαδή μειώθηκαν οι εργαζόμενοι σε μικρές επιχειρήσεις κάτω των 20 ατόμων, και αυξήθηκαν αυτοί στις πιο μεγάλες των πάνω από 50 άτομα, χωρίς όμως να λέει πόσοι είναι οι μεν και πόσοι οι δε), και η μεγαλύτερη ευελιξία στην απασχόληση (μάλλον αναφέρεται στα 4ήμερα, στην ημιαπασχόληση, στα μειωμένα ωράρια κλπ). Αυτά τα έχουμε ήδη κάνει, λέει. Οπότε δεν αναφέρεται σε αυτά όταν λέει "έχω σαφείς προτάσεις". Μπορεί να προλογίζει. Παρακάτω θα μας τις πει, δεν μπορεί...

Μετά, ξεδιπλώνοντας το τοπίο της αβεβαιότητας που υπάρχει και στο διεθνές περιβάλλον, τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται και στη ζώνη του ευρώ γενικότερα, το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το πως ο κίνδυνος ρευστότητας και η ανάγκη κεφαλαιοποίησης αποτελούν πρόκληση, και ότι πρέπει να ενισχυθεί η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών (να αυξήσουν δηλαδή τα φράγκα που έχουν με τη συμμετοχή των ιδιωτών βάσει της 21ης Ιουλίου) επισημαίνει ότι πρέπει οι τράπεζες να κάνουν διαγνωστικές μελέτες.


Πιάνεται αυτό ως οδηγία; Για να δούμε: "Πρέπει οι τράπεζες να κάνουν διαγνωστικές μελέτες". Είναι πρόταση; Η διαγνωστική μελέτη μίας τράπεζας, θα ερευνήσει τη δυναμική αποπληρωμής των δανείων που έχει δώσει, και θα δώσει κατευθύνσεις όσον αφορά στην προσαρμογή του κεφαλαίου της και του επιπέδου των προβλέψεών της, με αποτέλεσμα να γίνουν στο μέλλον λίγο πιο αποδεκτές (οι τράπεζες) από τις αγορές για να επιστρέψουν σε αυτές και να δανειστούν ξανά όπως παλιά. Καλό είναι τώρα αυτό; Τη δική μου και τη δική σου καθημερινότητα πως είπαμε ότι τη βελτιώνει; Δεν θα έχουμε χρεωκοπήσει, όπως τώρα, και απλώς αντί να δανειζόμαστε από την Ε.Ε. θα δανειζόμαστε από τις αγορές; Καλά, εντάξει.

Μια πολιτική εξόδου από την κρίση

Οκ, τώρα μπαίνει στο ζουμί.
"Πρέπει να αντιμετωπιστεί η κρίση αξιοπιστίας". Ναι οκ, πρώτον, το είπαμε αυτό, δεύτερον, το ξέραμε.

Δύο εθνικοί στόχοι: (ωραία, ωραία)

1. Δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος (Μαααααα, το ξέραμε αυτό... Πως θα γίνει είναι το θέμα).

2. Να ανακάμψουμε πιο σύντομα και να έχουμε ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια (Εεεεε, ναι, δηλαδή να... ξέρεις, δεν ήθελε και φιλοσοφία αυτό για να το σκεφτεί κανείς... αλλά πως; Θα μας πεις; Γιατί μέχρι στιγμής αυτό το λέω κι εγώ, αλλά εγώ δεν παίρνω 4 μύρια το χρόνο, δεν μπορεί, κάτι παραπάνω θα μπορείς να μας πεις εσύ).

Για να το κάνουμε αυτό, λέει, πρέπει να ακολουθήσουμε μία πολιτική με τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
- Να αλλάξουμε τις δομές που δημιουργούν τα προβλήματα
- Να μείνουμε προσηλωμένοι στους στόχους μας
- Να τηρούμε τα χρονοδιαγράμματα
- Να υπερβαίνουμε τους στόχους μας αν είναι δυνατόν
- Να έχουμε πολιτική και κοινωνική συναίνεση
- Να δώσει η κυβέρνηση αποδείξεις ότι υπάρχει η βούληση να προχωρήσει γρήγορα, όπως η δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων (επαναλαμβάνομαι, αλλά πως θα γίνει αυτό, θα μας πεις;)
- Να επανενεργοποιήσει μεγάλες δημόσιες επενδύσεις (με τα λεφτά που παιρνουμε και τα οποία κατά το μεγαλύτερο μέρος καλύπτουν τις δανειακές μας υποχρεώσεις και τα υπόλοιπα τις λειτουργικές μας ανάγκες;)
- Να πείσει τους επενδυτές ότι η οικονομία θα λειτουργεί έτσι που να εξασφαλίζει τη λειτουργία του ανταγωνισμού και να βελτιώνει την παραγωγικότητα.

Συνεχίζει με γενικολογίες του στυλ
- πρέπει να φτιάξουμε τα δημοσιονομικά μας
- πρέπει να ενθαρρυνθεί η ιδιωτική επιχειρηματικότητα
- πρέπει να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή
- πρέπει να διαμορφωθεί νέο φορολογικό πλαίσιο
- πρέπει να εκσυγχρονιστεί το κράτος και η δημόσια διοίκηση
......
συγνώμη για τη διακοπή, αλλά υπάρχει μέχρι στιγμής σαφής τακτική, με καθημερινές πράξεις, βραχυπρόθεσμο πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθηθεί;
......
- πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός
- πρέπει να εξορθολογίσουμε το ρυθμιστικό περιβάλλον των αγορών προϊόντων
- πρέπει να κάνουμε διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας
- πρέπει να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων

Τελειώνει λέγοντας ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και να αποκτήσουμε κοινωνική συνέναιση.

Οπότε εδώ είναι που περιμένεις να ακούσεις ακριβώς ποιος πρέπει να κάνει τι.

Και λέει:

Όλοι ξέρουμε ότι η Ελλάδα έχει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα (γεωργαφική θέση, ορυκτός πλούτος, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, εργατικό δυναμικό υψηλής ειδίκευσης κλπ) τα οποία όμως είναι ανενεργά, και ξεκινάει πάλι μια διαδικασία να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους είναι ανενεργά.

Έχοντας έτσι κάνει ένα κύκλο στο τίποτα, τελειώνει επικαλώντας πάλι τους 2 εθνικούς στόχους που θα μπορούσαν να μας βγάλουν από την κρίση, την παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων και την ανάπτυξη με γρήγορους ρυθμούς.

Και τελειώνει.
Αυτό.
Τελειώνει...

Σα να λέμε ότι έχεις πρόβλημα, και εμφανίζεται ένας γιατρός που σου λέει ότι σου δίνει τον τρόπο να σε κάνει καλά:
_Γιατρέ μου πονάω.
_Πρέπει να σε κάνουμε καλά.
_Ναι το ξέρω, γι αυτό ήρθα σε σένα, πρέπει να με κάνεις καλά.
_Θα το πετύχουμε εξαλείφοντας τα αίτια του προβλήματος.
_Ωραία γιατρέ, το ήξερα ότι εσύ μπορείς να με βοηθήσεις. Τι πρέπει να κάνω;
_Να ενεργήσεις ανάλογα για να μειώσεις το μέγεθος του προβλήματός σου.
_Εεε, ναι, αλλά εννοώ, τι πρακτικό πρέπει να κάνω; Τι πρέπει να κάνω κάθε μέρα για να γίνω καλά;
_Να εφαρμόζεις τις απαραίτητες τακτικές που θα σου επιτρέψουν να γίνεις υγιής.
_Γιατρέ δε με κατάλαβες. Πρέπει να μου δώσεις οδηγίες. Γι' αυτό ήρθα σε σένα. Εσύ ξέρεις.
_Μα φυσικά έκανες πολύ καλά. Η τακτική που θα ακολουθήσουμε θα χαρακτηρίζεται από αμεσότητα και αποτελεσματικότητα.
_Ωραία. Ποια είναι αυτή;
_Μα φυσικά αυτή που θα σου επιτρέψει να λύσεις το πρόβλημά σου.
_Δηλαδή;
_Μα μόλις σου είπα, έλα τώρα φύγε, με καθυστερείς.
_Καλά, γιατρέ, ευχαριστώ.
_Ε, μισό λεπτό, που πας; Μου χρωστάς €150.
...

Κάπως έτσι.

Εν, ολίγοις, μάλλον που καταλήγουμε απλώς να παρακολουθούμε αυτό το θέατρο που είναι μπροστά μας, ελπίζοντας να αποφύγουμε το μοιραίο.


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου