Έλα να πάρεις τα λεφτά σου... για προσπάθησε!

Έδωσες τη δήλωσή σου και φέτος, σαν τίμιος φορολογούμενος, και με χαρά είδες ότι έχεις επιστροφή.

Μη συζητήσουμε τώρα γιατί είχα επιστροφή, η παρακράτηση φόρου μαζί με ένα νοσοκομείο, 3 ασφάλειες, 9 γιατρούς και 23 χιλιάρικα σε αποδείξεις, ε, και λίγα κάνει να πάρω.

Αν τα πάρω (εξ' ου και ο τίτλος).

Για δοκίμασε να τα πάρεις... μου λέει το κράτος, γιατί ενώ όπως χρόνια τώρα κατέθεσα τη δήλωση ηλεκτρονικά, με όλα τα παραπάνω που είπαμε βγήκε μια επιστροφή λίγο πάνω από €1.500 οπότε το εκκαθαριστικό σημείωμα που ήρθε έγραφε ότι επειδή η επιστροφή είναι πάνω από 1500, να πάω να καταθέσω τα δικαιολογητικά.

Να σημειωθεί ότι φέτος, λόγω κληρονομικών θεμάτων χρειαζόταν μεταβολή και του Ε9, η οποία όμως βάσει της τρέχουσας ενημέρωσης είναι να υποβληθεί το Σεπτέμβριο (αν είναι να γίνει ηλεκτρονικά).

Μαζεύω λοιπόν τα πάντα, χαρτιά μισθοδοσίας, δικά μου, της συζύγου, αποδείξεις κλπ και πάω στην εφορία.

Πάω λοιπόν σε μια ουρά που έλεγε "δηλώσεις που έχουν υποβληθεί ηλεκτρονικά", και μόλις έφτασα σε μία τύπισσα, κοιτάζει το όνομά μου, το ψάχνει λίγο και μου λέει να πάω σε μία άλλη τύπισσα, γιατί είναι 2 που ασχολούνται με τις δηλώσεις και το φάκελό μου τον έχει η άλλη.

Μπράβο παιδιά, πολύ πρακτικό αυτό. Όχι ας πούμε αυτά τα ΑΦΜ από εδώ, τα άλλα ΑΦΜ από εκεί, ώστε να ξέρουμε που πάμε. Όχι. Κάτσε σε αυτή την ουρά, κι αν δεν είσαι σε αυτή, δεν πειράζει, πας στην άλλη να περιμένεις.

Πάω λοιπόν στην άλλη τύπισσα. Βρίσκει το φάκελό μου. Αρχίζει να την ελέγχει και όπως συναντάει τα ποσά μου ζητάει και τα αντίστοιχα δικαιολογητικά.

Διαπιστώνουμε ένα λάθος που υπήρχε καθώς ένα ποσό που μπήκε σε ένα πεδίο έπρεπε να μπει κάπου αλλού, λέμε εντάξει.

Και συνεχίζει κάπως έτσι ο διάλογος:

Αυτή: _Ε9 θα καταθέσεις;

Εγώ: _Ναι.

Αυτή: _Για κάτσε να το δούμε (και τυπώνει εκείνη την κατάσταση που είχαμε κάνει πρόπερσι που μας έκατσαν πρώτη φορά το ΕΤΑΚ). Το κοιτάζει λίγο και λέει,

_Αααα, αφού υπήρξαν αλλαγές θα μου φέρεις και τα συμβόλαια.

Εγώ: _Α, μάλιστα, δεν τα έχω μαζί, θα πρέπει να ξανάρθω.

Αυτή: _Ναι, αλλά επίσης, βλέπω εδώ ότι υπάρχουν ακίνητα στο Ε9 (δηλαδή τι άλλο θα μπορούσε να υπάρχει;). Πρέπει να δικαιολογήσεις ότι δεν έχεις εισόδημα από αυτά γιατί θα φορολογηθείς. Να, ας πούμε αυτό, τι είναι;

Εγώ: _Είναι ένα οικόπεδο με ένα κτίσμα 80 ετών που έχει καταρρεύσει και δεν μένει κανείς, αλλά αυτό δεν υπάρχει στο Ε9, γιατί η κατάσταση που κρατάτε είναι η εικόνα του 2008 και αυτό έχει γίνει μεταβίβαση.

Αυτή: _Α, θα πρέπει να φέρεις χαρτί από την πολεοδομία ότι δεν κατοικείται.

Εγώ: _Μααα, δεν υπάρχει στη δήλωσή μου.

Αυτή: _Ε, τότε αυτός που το πήρε πρέπει να φέρει χαρτί από την πολεοδομία ότι δεν κατοικείται.

Εγώ: _Αυτός που το πήρε, ας κάνει ό,τι καταλαβαίνει.

Αυτή: _Κι αυτά εδώ τα δύο τι είναι;

Εγώ: _Το σπίτι που μένουν οι γονείς μου, και το σπίτι που μένει ο αδερφός μου, τα οποία τυχαίνει να έχουμε από μισό ο καθένας.

Αυτή: _Για το σπίτι που μένουν οι γονείς σου είσαι οκ, για το μισό σπίτι σου στο οποίο μένει ο αδερφός σου πρέπει να κάνεις Ε2.

Εγώ: _Αυτό δεν είναι για σπίτια που νοικιάζεις;

Αυτή: _Ναι.

Εγώ: _Μααα, δεν το νοικιάζω. Προφανώς! Μένει ο αδερφός μου εκεί.

Αυτή: _Εφόσον δεν είναι οι γονείς σου, σημαίνει ότι παίρνεις λεφτά από αυτό.

Εγώ: _Μααα, μένει ο αδερφός μου εκεί. Προφανώς και δεν παίρνω λεφτά.

Αυτή: _Θα φορολογηθείς όμως για ένα τεκμαρτό εισόδημα.

Εγώ: _Δηλαδή;

Αυτή: _Θα βάλεις ένα ποσό ότι έχεις πάρει, και θα φορολογηθείς για αυτό.

Εγώ: _Μααα, ΔΕΝ έχω πάρει λέμε.

Αυτή: _Πρέπει να μπει όμως.

Εγώ: _Ωραία. Πάμε παρακάτω (γιατί δεν θα τελειώναμε ποτέ, και μάλιστα ήδη θα χρειαζόταν να έρθω άλλη μία φορά).

Αυτή: _Στα άλλα πεδία, εδώ στο εισόδημα δεν συμφωνούν τα ποσά.

Εγώ: _Ναι έχω προσθέσει και αυτά, είναι κάτι βλακείες της εργοδοσίας που μπήκαν στο λογαριασμό μισθοδοσίας μου, και μου έδωσαν χαρτί για φορολογική χρήση, οπότε τα πρόσθεσα (μιλάμε για €5 τώρα έτσι; Ήθελα κι εγώ να είμαι σχολαστικός, τρομάρα μου).

Αυτή: _Άστα αυτά, σβήστα. Δεν τρέχει τίποτα. (Έλα μου;;;;)

Εγώ: _Αλήθεια;

Αυτή: _Ναι μωρέ, ψιλά είναι. (μάααααλιστα... ωραίαααα...)

Εγώ: _Πάμε παρακάτω.

Αυτή: _Εδώ θα μπει το ποσό που είπαμε ότι είχες βάλει λάθος, κι εδώ τον αντίστοιχο φόρο που παρακρατήθηκε.

Εγώ: _Ωραία.

Αυτή: _Αυτό το ποσό τι είναι; (ποσό σε πεδίο με εισόδημα που έχει ήδη φορολογηθεί, άρα που δεν είχε καμία επίδραση στο τελικό αποτέλεσμα)

Εγώ: _Είναι χρήματα από αυτό, και μια και τα πήρα, τα δήλωσα.

Αυτή: _Χαρτί από την τράπεζα πήρες;

Εγώ: _Όχι, αλλά είναι το ακριβές ποσό από την κατάθεση του λογαριασμού, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν επιδρά στο αποτέλεσμα.

Αυτή: _Μμμμ, θέλει δικαιολογητικό.

Εγώ: _Δεν έχω πάρει από την τράπεζα.

Αυτή: _Ε, τότε σβήστο κι αυτό.

Εγώ: _Αλήθεια;

Αυτή: _Ναι μωρέ, αφού δεν επιδρά κι όλας, δεν τρέχει τίποτα.

Εγώ: _Ωραία.

Αυτή: _Και μια και θα ξανάρθεις, φέρε τα όλα μαζί τα έγγραφα.

Εγώ: _Τις αποδείξεις θα τις πάρετε;

Αυτή: _Όχι. Την άλλη φορά.

Εγώ: _Οκ. Ευχαριστώ.

Γυρνάω λοιπόν σπίτι να δουλέψω με ηρεμία, θάρρος και αυταπάρνηση, την καινούργια μου εργασία για το σχολείο.

Βρίσκω τα συμβόλαια, διορθώνω το Ε1, το φτιάχνω εις τριπλούν, αφού λέω θα την καταθέσω ξανά κανονικά τη δήλωση, φτιάχνω το Ε2 στο οποίο αναφέρω το σπίτι που μένει ο αδερφός μου, αλλά αφήνω το ποσό κενό (αφού δεν πήρα χρήματα) και γράφω με μεγάλα γράμματα από κάτω "δωρεάν παραχώρηση στον αδερφό μου".

Αυτό το τελευταίο δεν το κατέβασα από το μυαλό μου. Από γνωστό σε άλλη εφορία με τον οποίο το συζήτησα μου είπε να το γράψω έτσι.

Επίσης έγραψα λεπτομερώς όλες τις αλλαγές στο Ε9, κι εξοπλισμένος με νέο θάρρος, κατηφόρισα δεύτερη φορά στην εφορία, λίγες μέρες αργότερα.

Αυτή τη φορά πήγα κατευθείαν στη σωστή τύπισσα που της πήρε λίγη ώρα να θυμηθεί την περίπτωση (εντάξει, λογικό είναι).

Και συνεχίζουμε μετά τα "καλημέρα σας" και "πως είστε σήμερα" κι αυτά τα κωλομεγλυφάτα παρακαλώντας από μέσα μου να είναι η τελευταία μου επίσκεψη.

Αυτή: _Ωραία, το Ε1 είναι σωστό.

Εγώ: _Ωραία (με μεγάλη ανακούφιση μέσα μου).

Αυτή: _Τα δικαιολογητικά;

Εγώ: _Να τα.

Αυτή: _Τα συμβόλαια;

Εγώ: _Να τα.

Αυτή: _Οι αποδείξεις;

Εγώ: _Να τες.

Αυτή: _Εδώ στο Ε2 δεν έχεις βάλει ποσό (όχι που δε θα φτάναμε κι εκεί).

Εγώ: _Ναι, είναι επειδή ΔΕΝ πήρα κάποιο ποσό, γι αυτό δεν έβαλα κάποιο ποσό.

Αυτή: _Πρέπει να μπει όμως.

Εγώ: _Ωραία, να βάλω μηδέν τότε.

Αυτή: _Δεν γίνεται πρέπει να βάλεις ποσό.

Εγώ: _Να βάλω 1 ευρώ τότε.

Αυτή: _Δεν γίνεται, πρέπει να βάλεις κάτι ρεαλιστικό βάσει των αντικειμενικών τιμών των ενοικίων.

Εγώ: _Άμα είναι να βάλω ρεαλιστικό νούμερο, πρέπει να βάλω μηδέν.

Αυτή: _Δεν γίνεται. Πρέπει να δεις πόσο θα το ενοικίαζες βάσει των τετραγωνικών και της περιοχής κλπ κλπ..

Εγώ: _Καλά δε βγάζουμε άκρη, ωραία, εγώ γουστάρω να το νοικιάσω 100 ευρώ το μήνα, επί 50% ιδιοκτησία, επί 12 μήνες =€600 (και βάζω αυτό το ποσό. Το αστείο είναι ότι επί αυτών θα φορολογηθώ με 40% αν δεν κάνω λάθος, δηλαδή 240 ευρώ που ποτέ δεν πήρα. Μεγαλεία).

Αυτή: _Ωραία.

Εγώ: _Ορίστε και το Ε9.

Αυτή: _Αυτή θα την καταθέσεις ηλεκτρονικά το Σεπτέμβριο.

Εγώ: _Μα την προηγούμενη φορά, είπαμε να τα φέρω όλα.

Αυτή: _Αφού την αρχική την έκανες ηλεκτρονικά, θα την τελειώσεις ηλεκτρονικά (πλήρης συννενόηση).

Εγώ: _Μάλιστα. Είμαστε εντάξει;

Αυτή: _Ναι.

Εγώ: _Οκ. Ευχαριστώ.

Και φεύγω.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι με το αρχικό λάθος σε εκείνο το πεδίο που αναφέραμε στην αρχή, αν το είχα βάλει σωστά, η επιστροφή θα ήταν οριακά ΚΑΤΩ από τα €1.500 οπότε θα είχα πάρει την επιστροφή και δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά.

Επίσης, για να κλείσουμε, πόσα είπαμε ότι θα πάρω πίσω;

Αν υπολογίσω τη μείωση της επιστροφής λόγω του λάθους, και το φόρο από το "ενοίκιο" που δεν παίρνω (μη χέσω), και την έκτακτη εισφορά, και την αναδρομική μείωση του αφορολόγητου, και τον τριπλό φόρο στα ακίνητα, θα πρέπει να αρχίσω να μαζεύω από τώρα, γιατί όχι μόνο λεφτά δεν θα πάρω, σίγουρα θα κάνει να δίνω κι όλας.

Οπότε, όπως είπα, "επιστροφή φόρου; Για δοκίμασε να την πάρεις! Έλα!"